خلاصه‌

اسلام براى تأمين سعادت همه مراحل زندگى انسان، حتى براى قبل از به دنيا آمدنش برنامه‌ريزى كرده است كه از جمله آن‌ها عبارتند از: 1- بيان آداب مقاربت كه‌در چه حالت يا اوقاتى، آميزش استحباب و يا كراهت دارد؛ زيرا زمان و مكان انعقاد نطفه، در ساختار روانى كودك مؤثر است؛ هر چند علت تامه سرنوشت او نيست. 2- بيان احكام ولادت از تعيين نام نيك براى كودك تا گرفتن دايه خردمند و پاكدامن و مشخص كردن مربى وى تا به سن بلوغ برسد.

بديهى است تصرفات كودك در اموالش، نافذ نبوده و حق تصميم‌گيرى در اين گونه موارد با ولىّ شرعى وى مى‌باشد.

اسلام بر خلاف عصر جاهليت، ارزش بيشترى براى دختر قائل شده و آن را حسنه معرفى نموده و دختر فاطمه نام را، سزاوار اكرام بيشترى دانسته است.

پدر و مادر مسؤول تربيت و راهنمايى فرزند به سوى بندگى خدا هستند؛ آنان بايد با احترام با فرزندانشان رفتار كنند و از رفتارهاى تبعيض‌آميز درباره ايشان خوددارى ورزند.

اسلام براى حفظ پاكدامنى كودكان دستورهاى خاصى براى بستر خواب آنان و برنامه‌هاى آميزشى پدر و مادر، ارائه كرده است و به پدر و مادر سفارش نموده كه فرزندانشان را به عبادت وادارند و آنان را با دانش روز و فنون عصر آشنا سازند.