موقع شستن و مسح كردن پاك باشد. 7. وقت براى وضو و نماز كافى باشد. 8. وضو به قصد قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم انجام شود. 9. وضو را به ترتيبى كه گفته شده به جا آورد. 10. كارهاى وضو را پشت سر هم انجام دهد. 11. شستن صورت و دست‌ها و مسح سر و پاها را خود انسان انجام دهد. 12. استعمال آب براى كسى كه وضو مى‌گيرد ضرر نداشته باشد. 13. در اعضاء وضو مانعى از رسيدن آب نباشد. [1]

چيزهايى كه وضو را باطل مى‌كند

1. خروج بول.

2. خروج غائط (: مدفوع)

3. باد معده و روده كه از مخرج غائط خارج شود.

4. خوابى كه به واسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود، ولى اگر چشم نبيند و گوش بشنود وضو باطل نمى‌شود.

5. چيزهايى كه عقل را از بين مى‌برد، مانند: ديوانگى و مستى و بى‌هوشى.

6. پيش آمدن موجبات غسل يعنى: كارى كه براى آن بايد غسل كرد، مانند جنابت.

7. استحاضه زنان. [2]

[1] - رسالۀ امام خمينى (ره)، مبحث «شرايط وضو»

[2] - پيشين