نام کتاب : نهج البلاغه نویسنده : نهج البلاغه جلد : 1 صفحه : 217

نهج‌البلاغه: خطبه 217

{{تورفتگی:a:'''{{سرمه‌ای:وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ}}'''}}

{{تورفتگی:a:'''{{سرمه‌ای:از خطبه هاى آن حضرت است در گریز از دنیا}}'''}}

<hr class="aye-hr">
{{نهج:دَارٌ بِالْبَلاءِ مَحْفُوفَةٌ، وَ بِالْغَدْرِ مَعْرُوفَةٌ. لاتَدُومُ اَحْوالُها، وَ لايَسْلَمُ نُزّالُها.}}

دنیا خانه اى است پیچیده به بلا، و معروف به خیانت. احوالش پایدار نمى ماند، و اهلش جان سالم به در نبرند.

<hr class="aye-hr">
{{نهج: اَحْوالٌ مُخْتَلِفَةٌ، وَ تاراتٌ مَتَصَرِّفَةٌ. الْعَيْشُ فيها مَذْمُومٌ، }}

حالاتى است گوناگون، و نوبت هایى است متغیّر. زندگى در آن ناپسند است،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَ الاَْمانُ مِنْها مَعْدُومٌ. وَ اِنَّما اَهْلُها فيها اَغْراضٌ مُسْتَهْدَفَةٌ،}}

و امنیت در آن نایاب. مردمش آماج تیر بلایند،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:تَرْميهِـمْ بِسِهامِهـا ، وَ تُفْنيهِـمْ بِحِمامِهـا.}}

که تیرهایش به سوى آنان نشانه مى رود، و با مرگ نابودشان مى کند.

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَ اعْلَمُوا عِبادَ اللّهِ، اَنَّكُمْ وَ ما اَنْتُمْ فيهِ مِنْ هذِهِ الدُّنْيا عَلى سَبيلِ مَنْ قَدْ مَضى قَبْلَكُمْ }}

بندگان خدا، بدانید شما و آنچه در آن هستید از این دنیا در مسیر آنانى مى باشید که پیش از شما از جهان گذشتند،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:مِمَّنْ كانَ اَطْوَلَ مِنْكُمْ اَعْماراً، وَ اَعْمَرَ دِياراً،}}

عمرشان از شما طولانى تر، دیارشان آبادتر،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَ اَبْعَدَ آثاراً، اَصْبَحَتْ اَصْواتُهُمْ هامِدَةً، وَ رِياحُهُمْ راكِدَةً،}}

و آثارشان از شما بهتر و ماهرانه تر بود، اما صدایشان فرو مرد، باد غرورشان نشست،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَ اَجْسادُهُمْ بالِيَةً، وَ دِيارُهُمْ خالِيَةً، وَ آثارُهُمْ عافِيَةً.}}

بدنهایشان پوسید، شهرشان خالى شد، و آثارشان نابود گشت.

<hr class="aye-hr">
{{نهج: فَاسْتَبْدَلُوا بِالْقُصُورِ الْمُشَيَّدَةِ، وَ النَّمارِقِ الْمُمَهَّدَةِ، الصُّخُورَ وَ الاَْحْجارَ الْمُسَنَّدَةَ، }}

کاخهاى سخت بنیان ، و فرشها و بسترهاى گسترده آنها به سنگهاى به هم پیوسته،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَ الْقُبُورَ اللاّطِئَةَ الْمُلْحَدَةَ الَّتى قَدْ بُنِىَ بِالْخَرابِ فِناؤُها، وَ شُيِّدَ بِالتُّرابِ بِناوُها. }}

و گورهاى زیرزمین و لحد چیده شده تبدیل شد، آن گورهایى که در جاى ویرانى بنا شده، و با خاک زمین آن را محکم کرده اند.

<hr class="aye-hr">
{{نهج:فَمَحَلُّها مُقْتَرِبٌ، وَ ساكِنُها مُغْتَرِبٌ.}}

آن قبور به هم نزدیک است، اما ساکنانش در تنهایى و غربت اند!

<hr class="aye-hr">
{{نهج: بَيْنَ اَهْلِ مَحَلَّة مُوحِشينَ، وَ اَهْلِ فَراغ مُتَشاغِلينَ، }}

در میان اهل محلّه اى مقیمند که در وحشت و ترسند، و بین قومى که به ظاهر فارغ البال ولى در باطل دچار مشغله اى فراوانند،

<hr class="aye-hr">
{{نهج:لا يَسْتَأْنِسُونَ بِالاَْوْطانِ، وَ لايَتَواصَلُونَ تَواصُلَ الْجيرانِ،}}

به وطن ها انس نمى گیرند، و همچون پیوستن همسایگان به هم نمى پیوندند

<hr class="aye-hr">
{{نهج: عَلى ما بَيْنَهُمْ مِنْ قُرْبِ الْجِوارِ وَ دُنُوِّ الدّارِ. }}

با اینکه با هم مجاورند و خانه هایشان به هم نزدیک است.

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَ كَيْفَ يَكُونُ بَيْنَهُمْ تَزاوُرٌ وَ قَدْ طَحَنَهُمْ بِكَلْكَلِهِ الْبِلى، وَ اَكَلَتْهُمُ الْجَنادِلُ وَ الثَّرى. }}

چگونه دید و بازدید کنند در صورتى که پوسیدگى با انداختن سنگینى خود بر آنها آنان را متلاشى کرده، و سنگ و خاک اعضایشان را خورده؟!

<hr class="aye-hr">
{{نهج:وَ كَاَنْ قَدْ صِرْتُمْ اِلى ما صارُوا اِلَيْهِ، وَ ارْتَهَنَكُمْ ذلِكَ الْمَضْجَعُ،}}

تصور کنید شما الآن جاى آنها هستید، و قبرها شما را به گروگان گرفته،

<hr class="aye-hr">
{{نهج: وَ ضَمَّكُمْ ذلِكَ الْمُسْتَوْدَعُ. فَكَيْفَ بِكُمْ لَوْ تَناهَتْ بِكُمُ الاُْمُورُ، وَ بُعْثِرَتِ الْقُبُورُ؟}}

و در آغوش آن ودیعه گاه رفته اید. حالِ شما چگونه خواهد بود آن گاه که برنامه ها به پایان برسد، و مرده ها را از گورها درآورند؟

<hr class="aye-hr">
{{نهج: «هُنالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْس ما اَسْلَفَتْ،}}

آن هنگام هر کسى از آنچه پیش فرستاده آگاه مى شود،

<hr class="aye-hr">
{{نهج: وَ رُدُّوا اِلَى اللّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ».
}}

و به سوى خداوند که سرپرست بر حقّ آنان است بازگردانده مى شوند، و آنچه افترا مى بستند به کارشان نیاید.

نام کتاب : نهج البلاغه نویسنده : نهج البلاغه جلد : 1 صفحه : 217