حسین بن حکم جندی (حسن حیری) و ابراهیم بن سلیمان از وی روایت کرده اند. محدثی امامی و دارای کتابی بوده2 که در برخی منابع از آن به کتاب الحدیث یاد شده است.3

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 248.
[2] ــ الفهرست (طوسی) 115.
[3] ــ الذریعه 6 / 353.*

دیگر منابع: معالم العلماء 83 نقد الرجال 250 تنقیح المقال 2 / 329 جامع الرواة1/620 معجم رجال الحدیث 13/92 قاموس الرجال 7/143.

عمرو ـ اسدی (م حدود 20 هـ )

ابوعرار عمرو بن شأس بن عبید بن ثعلبة اسدی اسلمی تمیمی.

اهل حجاز و از قبیله بنی حارث بن سعد خزیمه اسدی یا بنی مجاشع بن دارم بود1 و در صدر اسلام به همراه قبیله خود به محضر پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) شرفیاب شد و اسلام آورد و از شاعران دوره جاهلی و اسلامی به شمار می آید.2 ابوعرار از صحابه رسول خدا(صلی الله علیه وآله)بود که از آن حضرت روایت کرده و عبدالله بن نیار نیز از وی روایت نقل کرده است.3 عمرو در صلح حدیبیه نیز شرکت داشته است.4 گفتنی است ابن سلاّم5 برخلاف مرزبانی،6 وی را از فحول شعرا دانسته است.

عمرو در سال 16 هـ 7 در جنگ قادسیه شرکت کرد و در این خصوص اشعاری نیز سرود.8 او را فردی صاحب قدر و منزلت و شرافت در بین قوم خود9 و فردی شجاع و اهل خیر10 توصیف کرده اند. ابوعرار می گوید: در سفری که با امام علی بن ابی طالب(علیه السلام) به یمن داشتیم، احساس کردم از سوی علی(علیه السلام)بر من ظلمی شد. وقتی به مدینه بازگشتم، در مسجد به مردم اظهار کردم. این خبر به گوش پیامبر(صلی الله علیه وآله) رسید. روزی در نماز رسول خدا(صلی الله علیه وآله) شرکت کردم، حضرت به من خیره شد و فرمود: یا عمرو بن شاس، قد آذیتنی. قلت: أعوذ بالله ان أوذیک. قال: انه من آذی علیا فقد آذانی.11 سرانجام در سال 2012 یا 30 هـ 13 درگذشت. شعرهای او را ابوسعید سکری، اصمعی و ابن حبیب جمع آوری کرده اند.14

پی نوشت ها

[1] ـ الاستیعاب 3/1180.
[2] ــ سمط اللآلی 2/751.
[3] ــ الاستیعاب 3/1180و 1183.
[4] ــ اسد الغابه 4/113 .
[5] ــ طبقات الشعراء (جمحی) 44.
[6] ــ الموشح 107.
[7] ــ تاریخ التراث العربی 2/208.
[8] ــ معجم الشعراء (جمحی) 25.
[9] ــ طبقات الشعراء 46 اسد الغابه 4/114.
[10] ــ الاغانی 11/201.
[11] ــ اسد الغابه 4/114.
[12] ــ الاعلام 5/79.
[13] ــ لغت نامه دهخدا 10/14430.
[14] ــ الفهرست (الندیم) 179.*

دیگر منابع: تاریخ الطبری 11/583.

عمرو ـ افرق (در عصر امام صادق(علیه السلام))

عمرو (عمر) بن خالد حناط أفرق کوفی خیاط.

از یاران امام جعفر صادق(علیه السلام) به شمار می رفت1 و از آن حضرت روایاتی نقل کرده است،2 چنان که راویانی همانند صفوان بن یحیی،3 محمد بن سنان4 و احمد بن میثم5 از وی روایت کرده اند. برخی از رجال شناسان عمرو أفرق را از محدثان موثق و امامی مذهب دانسته اند.6 او دارای کتاب الحدیث می باشد.7

پی نوشت ها

[1] ـ معجم رجال الحدیث 13/92.
[2] ــ رجال النجاشی 2/131.
[3] ــ الفهرست (طوسی) 115.
[4] ــ جامع الرواة 1/618.
[5] ــ معجم رجال الحدیث 13/31.
[6] ــ الفهرست (طوسی) 115 رجال النجاشی 2/131.
[7] ــ الذریعه 6/353.*

دیگر منابع: منهج المقال 247 قاموس الرجال 7/143 طرائف المقال 1/539 رجال البرقی 36 دائرة المعارف الشیعیة العامه 13/489 الوجیزه 76 تنقیح المقال 2/325.

عمرو ـ باهلی (حدود 28 ـ 75 هـ )

ابوالخطاب عمرو بن احمر بن عمرّد بن عامر بن عبدشمس.

از باهله نجد بود.1 حدود پانزده سال پیش از اسلام متولد شد و چون اسلام را دریافت، بدان گروید و در جنگ روم به همراه خالد بن ولید شرکت کرد و یکی از چشمانش در آن نبرد آسیب دید، از این رو در شام فرود آمد و سپس به جزیره رفت و در آنجا سکنی گزید.2 عمرو را یکی از شاعران اسلامی،3 فصیح و برتر از شاعران زمان خودش بر شمرده اند.4 وی در اشعار خود عمر (خلافت 13 ـ 23 هـ )، عثمان (خلافت 23 ـ 35 هـ )، علی(علیه السلام)(خلافت 35 ـ 41 هـ ) و خالد بن ولید را مدح، اما یزید بن معاویه (حکومت 60 ـ 64 هـ ) را هجو کرده است. چون خبر بدو رسید به تعقیب عمرو پرداخت، عمرو نیز گریخت.5 برخی از شاعران چون ابوتمام، جاحظ، ابن قتیبه، مبرّد و ابن درید به اشعارش استشهاد کرده اند.6 ابن قتیبه می نویسد که وی