عبدالرحمان بن سعیدعبدالرحمان بن سعید (پیش از 377ه )

تنها الندیم از او یاد کرده و او را در شمار مؤلفانی آورده است که در باب آداب اثری داشته اند و او از شرح حال آنان اطلاع چندانی ندارد. کتاب الشیب و الخضاب را تألیف عبدالرحمان می داند. 1 هیچ اطلاع دیگری از او به دست نیامد.

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست 197.

محمد غفوری

عبدالرحمان ـ سعدی

عبدالرحمان ـ سعدی (پیش از 346ه )

عبدالرحمان بن عبدالرزاق سعدی جرجانی.

ابوالحسن مسعودی ( م346ه ) و به تبع او حاجی خلیفه از وی یاد کرده و او را در شمار مورخان اسلامی آورده اند که کتابی تاریخی داشته است. 1 اسماعیل پاشا کتاب او را تاریخ جرجان نامیده است. 2 بیش از این آگاهی از او در دست نیست.

پی نوشت ها

[1] ـ مروج الذهب 1 / 16؛ کشف الظنون 1 / 290. 2 ـ هدیة العارفین 1 / 515.

محمد غفوری

عبدالعظیم ـ ابوالعز

عبدالعظیم ـ ابوالعز (قرن پنجم ششم هجری)

ابوالعزّ عبدالعظیم بن حسن بن علی بن طاهر.

درباره وی جز اطلاعات اندکی که آقابزرگ داده آگاهی دیگری در دست نیست. چنان که آقابزرگ اصل و نسب عبدالعظیم را برشمرده، وی از نوادگان امام حسن مجتبی علیه السلام بوده و با یازده واسطه به آن حضرت متصل می شود؛ ازاین رو به سیّد ابوالعزّ شهرت یافته است. به هر حال وی می نویسد: ابوالعزّ دارای اثری به نام مشجّر النسب یا الانساب المشجره بوده که احمد بن محمد بن مهنّا عبیدلی نسابه از معاصران علامه حلّی ( م726ق )، در کتاب تذکرة النسب خود از او مطالبی را نقل کرده است. 1 از این اثر استفاده می شود وی نسب شناس بوده و به تبارشناسی آگاهی داشته است؛ اما از زمان حیات و درگذشت او هیچ اطلاعی به دست نیامد؛ ولی از آنجا که با یازده واسطه به امام حسن علیه السلاممی رسد، حیات عبدالعظیم در قرن پنجم یا ششم تخمین زده می شود.

پی نوشت ها

[1] ـ الذریعه 21 / 45 و 2 / 387.

اسماعیل اسماعیلی

عبداللّه بن علی

عبداللّه بن علی (پیش از 377ه )

از او تنها ابن ندیم ذیل کتاب های هندی ترجمه شده به عربی نام برده و می گوید: « کتاب سیرک را که اثری طبی بود از فارسی به عربی تفسیر کرد. این کتاب پیش از آن از هندی به فارسی برگردان شده بود ». 1 بنابراین عبداللّه بن علی دانای به پزشکی و مسلط بر دو زبان فارسی و سانسکریت بوده که توانسته هم ترجمه و هم تفسیر کند؛ ازهمین رو، ایرانی بودن وی نیز تقویت می شود. از آنجا که ترجمه متون به زبان عربی در سده دوم و سوم هجری رونق گرفت، به احتمال فراوان وی نیز در همین حدود می زیسته است. با اینکه چنین نام و نسبی در تاریخ اسلام متعدد است، به نظر می رسد ارتباطی بین این شخص با همنام هایش نباشد.

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست 360؛ کشف الظنون 2 / 1429.

محمد غفوری

عبداللّه ـ کاتب

عبداللّه ـ کاتب (پیش از 377ه )

عبداللّه بن بصیر کاتب.

ابن ندیم ذیل نام شعرای کاتب مذکور در کتاب ابن حاجب نعمان از وی یاد کرده و می گوید سی ورقه شعر داشته است. 1

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست 191.

عبدالعلی باقری

عبداللّه ـ کاتب

عبداللّه ـ کاتب (پیش از 377ه )

عبداللّه بن حماد بن مروان کاتب.

الندیم در ذیل کاتبان از او نام برده و کتاب معانی الشیب و آدابه و فضل الوانه و ترتیب مقدماته و ما قیل فیه نظما و نثرا و الخضابات را اثر او دانسته است و اعتراف می کند بیش از این چیزی درباره او نمی داند. 1 اسماعیل پاشا به تبع الندیم از عبداللّه بن حماد یاد کرده و او را بی دلیل بغدادی لقب داده است. 2