نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 467
او در دوران قيامت پيشاپيش قومش مىرود و آنان را به آتش (دوزخ) در مىآورد، و بد است آن در آمدن و آن جاى. (98) و در اين دنيا و در دوران قيامت لعنتى از پى ايشان نثار است، بد است آن نثار شده و آن دريافت كننده. (99) اين از سرگذشتهاى مدينه هاست كه آن را برايت بر مىخوانيم، مدينه هايى كه برخى از آنها بر پاست و بعضى ويران گشته. (100) و ما به آنها ستم نكرديم بلكه آنها به خودشان ستم كردند و چون فرمان پروردگار تو در رسيد معبودهايى كه بجاى خدا مىخواندند هيچ سودى به آنان نداد و جز ويرانى به ايشان نيافزود. (101) و بدينسان است به كيفر گرفتن پروردگارت هنگامى كه مدينهها را در حالى كه ستمگرند در مىگيرد، بيگمان به كيفر گرفتن او دردناكى شديد است. (102) براستى در اين آيتى است براى كسى كه از عذاب آخرت بترسد. آن، دورانى است كه برايش آدميان جمع شدهاند و آن دورانى مشهود است، (103) و ما آن را به تأخير نمىاندازيم مگر براى وقتى معدود، (104) دورانى كه بيايد كه كسى جز به اذن او سخن نگويد، آنگاه جمعى از آنان بدبخت باشند و گروهى خوشبخت. (105) و اما كسانى كه بدبخت شدند در آتشند، در آن فريادى و نالهاى دارند، (106) در آن تا آسمانها و زمين پايدار است ماندگارند مگر آنچه (از زمان) كه پروردگار تو بخواهد زيرا كه پروردگار تو كننده است آنچه را بخواهد. (107) و اما كسانى كه خوشبخت شدند در بهشتند، در آن تا آسمانها و زمين پايدار است ماندگارند مگر آنچه (از زمان) كه پروردگار تو بخواهد، عطايى است نابريده. (108)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 467