نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 639
بدين گونه ما از آن سرگذشتها كه پيش بوده است برايت داستان مىكنيم و قبلا از جانب خود به تو پند (و عبرت) هم داديم. (99) هر كه روى از آن پند بگرداند بيگمان در دوران رستاخيز بار سنگينى از گناه به دوش مىكشد، (100) آنان در آن بار سنگين جاويدانند و در دوران رستاخيز بد بارى براى آنان خواهد بود، (101) در آن دوران كه در صور دمند و ما در آن هنگام تبهكاران را با چشمان تيره با هم بر آريم (102) در حالى كه با يكديگر براز مىگويند كه (پس از مرگ) جز ده روز درنگ نداشتيد (103) ما آنچه را مى گويند بخوبى مىدانيم آنگاه كه سر آمد اشرافشان مىگويد جز يك روز درنگ نداشتيد (104) و از تو درباره كوهها مىپرسند (كه در هنگام قيامت چه مى شود)؟ در جوابشان بگو: پروردگارم آنها را از هم مىشكافد چه از هم شكافتنى، (105) بعد آنها را تبديل به زمينى صاف و بىگياه مىسازد (106) كه در آن كژى و برآمدگى هيچ نمىبينى، (107) در آن روزگار خلق بر نشان رستاخيز باز خواننده همىآيند كه هيچ كژى در آن نيست، و صداها همه براى خداى رحمان فرو شده و خاموش گرديده است بطورى كه جز زمزمه نمى شنوى، (108) در آن هنگام شفاعت سود ندهد مگر شفاعت كسى كه خداى رحمان به او اجازه داده و حاضر شده كه او سخن بگويد. (109) (همان خدايى كه) آنچه را پيش از ايشان گذشته و آنچه را پس از ايشان آمده بداند و دانش ايشان به آن دست نيابد. (110) و همه چهرهها رو به آن هميشه زنده بر پا دارنده دارند و هر كه بار ستمى بر دوش كشد ناكام آيد، (111) و هر كه گرونده باشد و از كارهاى شايسته كند بايد كه از ستم ديدن و از پايمال شدن پارهاى از حقش بيم ندارد. (112) و بدينسان آن را قرآنى روشن بيان فرو فرستاديم و در آن از گونه گون وعده و تهديد بياورديم مگر آنان پروا گيرند يا براى آنان پند و عبرتى پديد آرد. (113)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 639