درس پنجم

كمالات نفسانى (2)

كمالات نفسانى كه منشأ بروز امور خارق العاده و كرامتهاى زيادى از سوى پيشواى هفتم عليه السلام شده است به آنچه در درس گذشته يادآورى كرديم محدود نمى‌شود. ليكن محدوديت اين سلسله درسها به ما اجازه نمى‌دهد كه به همه موارد آن كه در منابع تاريخى و حديثى ذكر شده بپردازيم. ناچار در اين درس به تبين دو بعد ديگر از كمالات نفسانى آن حضرت بسنده مى‌كنيم.

ج- استجابت دعا

دعا وقتى خالصانه و از قلبى پاك و شكسته وبا زبانى صادق و حالتى متضرعانه، همراه ديگر شرايط ذكر شده در روايات، انجام گيرد به اجابت مى‌رسد. بدون شك، تمامى شرايط دعا در دعاهاى ائمه عليهم السلام فراهم بود، از اين رو، هيچ منعى براى استجابت آنها وجود ندارد؛ بر اين اساس، مى‌توان آن بزرگوار را «مستجاب الدعوة» ناميد. رويدادها و موارد فراوانى از استجابت دعاى هر يك از پيشوايان معصوم عليه السلام كه در صفات تايخ منعكس شده مؤيد اين ادّعاست. در ذيل، نمونه هايى از استجابت دعاى حضرت موسى بن جعفر عليه السلام راذكر مى‌كنيم.

* محمد بن على بن ماجيلَوَيْه مى‌گويد:

«زمانى كه هارون، موسى بن جعفر عليه السلام را به زندان افكند، با فرا رسيدن شب، تجديد وضو كرد، رو به قبله ايستاد و چهار ركعت نماز خواند، سپس دست به دعا برداشت و عرض كرد:

«يا مُخَلِّصَ الشَّجَرِ مِنْ بَيْنِ رَمْلٍ وَ طينٍ وَ يا مُخِلِّصَ اللَّبَنِ مِن بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ وَيا مُخَلّصَ الوَلَدِ مِن بَينِ مَشيمَة و رَحِم و يا مُخَلِّص النارِ مِن بَيْنِ الحَديد و الحَجَر و يا مخلص الرّوح من بين الاحْشار و الامعاءِ خَلصنى مِن يَدَى هارون.»

اى رهايى بخش درخت از ميان شن و گل، و اى بيرون آورنده شير از ميان‌