پيامبر صلى الله عليه و آله قرار داشت. [1]

مجموعه اين نكات و محورها در اظهار نظرهاى افراد، مورد توجه و تأكيد قرار گرفته است كه به لحاظ محدوديت حجم درس به مهمترين آنها اشاره مى‌كنيم.

1- موافقان

الف- امام صادق عليه السلام و اصحاب‌

* امام صادق عليه السلام: يزيد بن سليط مى‌گويد: ما گروهى بوديم كه امام صادق عليه السلام را در راه مكه ديدار كرديم. من عرض كردم: پدر و مادرم به فدايت! شما امامان پاك هستيد، از سوى ديگر از مرگ نيز گريزى نيست. اكنون سخنى و توصيه‌اى به من بفرماييد تا به آيندگان ابلاغ كنم. امام عليه السلام فرمود: اشكال ندارد؛ اينان فرزندان من هستند- ودر حالى كه به فرزندش موسى عليه السلام اشاره مى‌كرد و مى‌فرمود- و اين هم، سرور و آقاى ايشان است كه داراى دانش، حكمت، فهم، سخاوت و شناخت نيازمنديهاى دينى و مسائل مورد اختلاف مردم مى‌باشد و در اوست، حسن خلق و برخورد نيك با همسايگان، و او بابى است از ابواب الهى. و آنچه از همه اينها مهمتر است آن كه خداى تعالى از صلب او پناه اين امّت و علم، و نور و فهم و حكمت آنها را بيرون مى‌آورد. و او بهترين مولود و بهترين آفريده خداست كه خداوند به وسيله او خونها را حفظ مى‌كند، اختلافات را اصلاح مى‌نمايد و پراكندگيها و شكستگيها را برطرف مى‌سازد؛ برهنه را مى‌پوشاند و گرسنه راسير مى‌كند و بيمناك را ايمنى مى‌بخشد و به بركت وجود او باران فرو مى‌ريزد .... [2]

* حفص بن غياث نخعى از اصحاب امام صادق و امام كاظم عليهما السلام [3]

«من كسى را نديدم كه به اندازه موسى بن جعفر عليه السلام برنفس خويش بيمناك

[1] - برگرفته شده از حياة الامام موسى بن جعفر (ع)، ج 1، ص 176

[2] - عيون الاخبار الرضا (ع)، ج 1، ص 23 و بحارالانوار، ج 48، ص 12

[3] - در اينكه حفص بن غياث، شيعه بوده يا سنى بين رجاليّون اختلاف است. صاحب جامع الرواة در ج 1، ص 263 بر عامى بودن مذهب او تصريح دارد، ولى ما مقانى، در ج 1، ص 355 تنقيح المقال او را شيعه‌اى مى داند كه تقيّه مى‌كرده است. وى در دوران حكومت هارون عهده دار منصب قضاوت در بغداد و نيز كوفه بوده و در سال 194 هجرى در گذشته است