داد، ولى من از فرمانش سرباز زدم و برايش پيغام فرستادم كه اين كار را انجام نخواهم داد، هر چند به بهاى كشته شدن خودم تمام شود. [1]

* عيسى بن جعفر: عيسى بن جعفر، پسر عموى هارون و حاكم بصره در پاسخ خليفه كه فرمان قتل موسى بن جعفر را به وى داده بود نوشت:

«مدت زندانى موسى بن جعفر عليه السلام در زندان من به طول انجاميد. من در طول اين مدت، او را آزمايش كردم و جاسوسانى را بر وى گماردم، ولى نديدم كه از عبادت كناره بگيرد. او همواره از خداوند طلب رحمت و مغفرت مى‌كرد. از اين رو كسى را بفرست كه آن حضرت را از من تحويل بگيرد و گرنه من او را از زندان آزاد خواهم كرد.» [2]

ب- محدثان و مورخان اهل سنت

* محمد بن طلحه شافعى:

«موسى بن جعفر كاظم عليه السلام پيشواى گرانقدر، بزرگ مرتبت، كوششگر در عبادت و مشهور به كرامات است. شب را با قيام و سجود و روز را با صدقه به پايان مى‌برد. و به خاطر فزونى بردبارى و گذشتنش نسبت به تجاوزگران به حقش، «كاظم» خوانده مى‌شد. حضرتش پاداش بدى را به نيكى مى‌داد و با گذشت، به مقابله با جنايتكار برمى خاست. عبادتش به قدرى فزون بود كه «عبدصالح» ناميده شد. مردم عراق او را به عنوان «باب الحوائج الى اللَّه» مى‌شناختند. چون هر كس به وى متوسل مى‌شد خواسته‌اش برآورده مى‌گشت. كراماتى كه از آن حضرت ظاهر شد عقلها را متحير ساخته و به چنين قضاوتب وامى دارد كه براى او نزد پروردگارش سابقه‌اى نيك وجود

[1] - بحارالانوار، ج 48، ص 211

[2] - ارشاد، ص 300