بربريّه» است. وى، دختر «صاعد بربرى» و از بزرگان و اشراف عجم است؛ بعضى نيز او را اندلسى دانسته‌اند. [1]

حُمَيْده در دانش، پاكدامنى و برخوردارى از كمالات معنوى و اخلاقى در ميان زنان معاصر خود، حتى علويان، مرتبتى والا و ممتاز داشت. همسر گرانقدرش امام رضا عليه السلام درباره او مى‌فرمايد:

«حُمَيْدَةُ مُصَفّاةُ مِنَ الْادْناسِ كَسَبيكَةِ الذَّهَبِ، ما زالَتِ الْامْلاكُ تَحْرِسُها حَتَّى ادِّيَتْ الَىّ كَرامَةً مِنَ اللَّهِ لى‌ وَ الْحُجَّةِ مِنْ بَعْدى‌» [2]

حميده، همانند شمش طلا از پليديها پاك است. پيوسته ملائكه او را (از بيگانگان) حراست مى‌كردند تا به من پيوست و اين به جهت كرامتى است كه خداوند نسبت به من و حجّت پس از من دارد.

پيش از پيشواى ششم، امام باقر عليه السلام از وى تجليل كرد و در وصفش فرمود:

«حُمَيْدَهُ فِى الدُّنْيا، مَحْموُدَةُ فِى الْاخِرَةِ» [3]

در دنيا ستوده و در آخرت پسنديده‌اى.

او نزد امام صادق عليه السلام از چنان وثاقت و منزلت علمى برخوردار بود كه آن حضرت، زنان مسلمان را دستور مى‌داد معارف دينى و احكام شرعى خود را از وى بياموزند. [4]

فرزندان‌

از موسى بن جعفر عليه السلام فرزندان صالح پرهيزكار، مبارز و بى رغبت نسبت به دنيا مطالع و مظاهر فريبنده آن به يادگار ماند، كه هر كدام در شرف، بجابت، تقوا و فضيلت از برترين و برجسته‌ترين مردمان زمان خود به شمار مى‌آمدند. مورخان و نسبت شناسان، جايگاه ممتاز و برتر فرزندان موسى بن جعفر عليه السلام را در مقايسه با ديگر مردمان چنين بيان‌

[1] - ر. ك: مناقب، ج 4، ص 323؛ الانوار البهيّة، ص 152

[2] - كافى، ج 1، ص 398

[3] - كافى، ج 1، ص 398

[4] - ر. ك: الانوار البهيّة، ص 153