خلاصه‌

اساس كار پيامبر خدا (ص) بر دعوت بود، اما سرسختى دشمنان، حضرتش را وادار به جنگ كرد.

هر چند رسول خدا (ص) گاه از امدادهاى غيبى بهره‌مند مى‌شد، ولى جنگهاى ايشان به طور كامل رنگ بشرى داشت و با ابزار و شيوه‌هاى همان روزگار صورت مى‌گرفت.

رسول خدا (ص) خود در جنگها شركت مى‌جست، در عين حال نقش فرمانده داشت.

نهايت تلاش پيامبر (ص) براين بود كه ميزان تلفات جنگ كم باشد.

رسول گرامى اسلام از شركت افراد مشرك يا كسانى كه داراى انگيزه‌هاى مادى بودند در جنگ جلوگيرى مى‌كرد.

رعايت اصول نظامى از نظر پيامبر خدا (ص) اهميت ويژه‌اى داشت.

پيامبر (ص) از همه سلاحهاى معمول روزگار خود استفاده مى‌كرد و مسلمانان را به آموختن فنون نظامى وامى‌داشت.

نهايت تلاش رسول خدا (ص) اين بود كه از نزديك شدن دشمن به مدينه جلوگيرى كند.

رسول خدا (ص) باب گفت و گوى سياسى را باز نگه مى‌داشت و بسيار موقع‌شناس بود.

پيامبر (ص) با رزمندگان اسلام مشورت مى‌كرد، در حفظ يكپارچگى سپاه مى‌كوشيد و سپاهيان كار آمد را مورد تشويق قرار مى‌داد.

پرسش‌

1- چرا پيامبر (ص) دست به اقدام نظامى زد؟

2- رسول خدا (ص) با چه شيوه‌اى مى‌جنگيد؟

3- سياستهاى جنگى عمده رسول خدا (ص) در مقابله با دشمن را بنويسيد.

4- پيامبر (ص) به كدام دسته از مسائل رزمندگان اهميت بيشترى مى‌داد؟

5- برخورد پيامبر (ص) با رزمندگان اسلام چگونه بود؟

6- اهميت گفتگوى سياسى در نظر پيامبر (ص) چه اندازه بود؟