آنها در «قباء» [1] به پدر پيوستند و همگى به مدينه، مركز حكومت جديد التأسيس اسلامى، وارد شدند. از آن روز به بعد، گرچه حضرت زهرا سلام الله عليها مورد احترام زنان و مردان مسلمان و با ايمان بود، ولى مصيبت هاى ديگرى دامنگير او شد. حكومت اسلامى هر روز به نوعى مورد تعرّض دشمنان قرار مى گرفت و پدر و اقوام او و ديگر مسلمانان جان بر كف از تماميّت اسلام و حكومت اسلامى دفاع مى كردند.

حضرت زهرا عليها السلام از هجوم دشمنان به سرزمين اسلام و احتمال خطرجانى براى پدر، شوهر، اقوام و ديگر مسلمانان هميشه مضطرب بود و علاوه بر آن، مورد بى‌مهرى بعضى از زنان پيامبر نيز قرار مى گرفت كه منافقانه و از روى كينه و حسد نسبت به شخصيّت او بى احترامى مى كردند.

با گذشت زمان، آن حضرت به سنين ازدواج نزديك مى شد و خواستگاران يكى پس از ديگرى به حضور پيامبر مى رسيدند و براى پيوند زناشويى اظهار تمايل مى كردند. پيامبر اكرم كه هيچ كدام از آنها را لايق همسرى بانوى بزرگ اسلام نمى ديد (براى اين كه به صراحت جواب رد ندهد) مى فرمود:

در اين مورد منتظر فرمان الهى هستم. [2]

ب- كفوِ فاطمه (س)

[1] - روستايى بود در دوميلى مدينه به طرف مكه (معجم البلدان، ج 4، ص 302) هر 3 ميل مساوى‌يك فرسخ است. (لسان العرب، ج 11، ص 639)

[2] - بحارالانوار، ج 43، ص 107