1- «مجسِّمه»

يكى از اين فرقه‌ها، فرقه «مُجَسِّمه» بودند كه خداوند را جسم مى‌پنداشتند. امام جواد عليه السلام اعتقاد آنان را باطل معرفى كرد و نماز خواندن پشت سرشان و زكات دادن به آنان را جايز نمى‌دانست.

«على بن مهزيار» مى‌گويد: به امام جواد (ع) نوشتم: آيا پشت سر كسانى كه خدا را جسم مى‌دانند نماز بخوانم؟ امام (ع) نوشت:

«لاتُصَلّوُا خَلْفَهُمْ وَ لاتُعْطُوهُمْ مِنَ الزَّكاةِ وَ أَبْرَؤُا مِنْهُمْ بَرَأَ اللَّهُ مِنْهُمْ» (1)

پشت سرشان نماز نخوانيد و چيزى از زكات به آنان ندهيد و از آنها تبرى و بيزارى بجوييد.

خدا از آنها بيزار است.

2- «واقفيه»

گروهى كه در امامت امام كاظم عليه السلام توقف كرده و ايشان را آخرين امام مى‌دانستند، و معتقد بودند كه او زنده، غايب و امام قائم است (2) و روزى ظهور خواهد كرد. (3)

واقفيه قبل از تولد امام جواد (ع) نسبت به امامت امام رضا (ع) به دليل نداشتن فرزند تشكيك و ايجاد ترديد مى‌كردند. پس از شهادت آن حضرت نيز سن كم امام نهم را بهانه‌اى براى عدم پذيرش امامت آن حضرت قرار داده بودند. و بارها طرح كردند ولى هر بار از جانب آن حضرت پاسخ داده مى‌شد.

و از آنجا كه آن حضرت عقيده واقفيه را فاسد مى‌دانست شيعيان را از اقتداء كردن در نماز به آنان نهى مى‌كرد. «ابوعبداللَّه برقى» مى‌گويد: به امام جواد (ع) نوشتم آيا نماز خواندن پشت سر كسى كه بر امامت پدر يا جدت توقف كرده، جايز است؟ حضرت در پاسخ نوشت: «لاتُصَلِّ وَراءَهُ» پشت سر چنين شخصى نماز نخوان. (4)