فرمود: «در حالى كه آدم بين روح و جسد بود (و هنوز آفريده نشده بود) من پيامبر شدم». (1)

يحيى گفت: از پيامبر روايت شده كه فرمود: «هيچگاه وحى از من قطع نشده مگر آن كه گمان بردم كه به خاندان خطاب (عمر) نازل شده است».

فرمود: اين نيز محال است؛ زيرا امكان ندارد كه پيامبر (ص) در نبوت خود شك كند، خداوند مى‌فرمايد: «خداوند از فرشتگان و همچنين از انسانها رسولانى بر مى‌گزيند.» (2) چگونه ممكن است رسالت را از كسى كه خود انتخاب كرده به كسى كه بدو شرك ورزيده منتقل كند.

يحيى گفت: از پيامبر (ص) روايت شده كه فرمود: «اگر عذاب نازل شود، هيچ كس جز عمر از آن نجات نمى‌يابد.»

فرمود: اين نيز محال است، زيرا خداوند به پيامبر اسلام فرموده است: «و مادام كه تو در ميان آنان هستى، خداوند آنان را عذاب نمى‌كند و نيز مادام كه استغفار مى‌كنند، خدا عذابشان نمى‌كند.» (3) بنابراين خداوند سبحان خبر داده كه تا زمانى كه پيامبر در ميان مردم است و تا زمانى كه مسلمانان استغفار مى‌كنند، خداوند آنان را عذاب نمى‌كند (و از عمر و يا كس ديگرى سخنى به ميان نيامده است).

امام جواد (ع) از موضعى قاطع و در عين حال آرام و منطقى در مقابل اين مسأله مورد اختلاف موضعگيرى كرد. استدلالهاى امام به دور از هر گونه تعصب و بر گرفته از قرآن و سنت پيامبر (ص) به گونه‌اى ارائه شد كه نه تنها «ابن اكثم» بلكه حضار همگى معترف به ساختگى آن احاديث شدند. (4)

3- ازدواج پس از زنا

«ابن شعبه» مى گويد: روزى «مأمون» به «يحيى بن اكثم» گفت: مسأله‌اى را براى‌