«علامه اربلى» در تعريف و توصيف امام جواد (ع) سخنان زيبايى دارد كه به جهت اختصار به مضمون برخى اشاره مى‌كنيم.

سلام و درود بر امام جواد (ع) در هر حال و هر زمان و هر مكان، او كه برتر و بالاتر از همه مردم‌

عصر بود و در عنصر وجودى پاك و پاكيزه. وجودش به زكاوت و شعور و عقل و كياست آميخته و روحش بر بالاترين قلل مرتفع دانش و بينش پرمى‌كشيد. فكرش بلندترين نقطه را زيرنظر داشت و با مجد و تعالى مراحل و مراقبت تكامل را طى كرده بود ....

كيست مانند او كه پدرى چون على بن موسى الرضا (ع) داشته باشد و سلسله اجداد گرامش به رسول خدا (ص) برسد؟ او در مجد و شرف و بزرگوارى از جهت حسب و نسب نظير نداشت ... آنها خاندان علم و معرفت و وسيله عرفان و حكمت هستند. هر كس به هر اندازه مدح آنان را بگويد باز كمتر از استحقاق بزرگوارى آنهاست.

اخلاق حضرت جواد (ع) از اخلاق كريمه جدش كه مصداق «انّكَ لَعَلى‌ خُلُقٍ عَظيمٍ» [1] بود، سرچشمه مى‌گرفت و تمام صفات جمال و كمال در او جمع شده بود ....

اى امام نهم، شما از خاندان طه و آل محمد هستيد ... هر كس به هر سعادتى نائل آيد به بركت وجود شماست و هر ايمنى از آتش جهنم در پناه شما دست مى‌دهد. [2]

ب- مخالفان: 1- مخالفان سياسى‌

مأمون، زمامدار دانشمند و سياستمدار عباسى، پس از مشاهده آن همه كرامات و نبوغ فكرى و برجستگيهاى روحى و علمى از آن كودكِ كمتر از ده سال، ناچار در برابرش سرِ تعظيم فرود آورد و او را در فضل و برترى، بارزترين چهره مردم عصر خود توصيف كرد.

زمانى كه مأمون تصميم گرفت دختر خود، «ام الفضل»، را به همسرى امام جواد (ع) درآورد، عباسيان مأمون را مورد اعتراض شديد قرار دادند. مأمون در جواب گفت:

ابوجعفر را به اين خاطر برگزيدم كه با وجود كمى سن بر تمام اهل فضل و دانش برتر است و

[1] - قلم (68)، آيه 4

[2] - كشف الغمه، ج 3، ص 160