اوضاع را مى‌ديد- خطاب به يزيد: «... فَوَاللَّهِ لا تَمْحُو ذِكْرَنا وَ لا تُميتُ وَحْيَنا» [1]

(اى يزيد! سوگند به خدا نمى‌توانى ياد ما (آل محمّد صلى الله عليه و آله) را از ميان ببرى و وحى و قرآن را براندازى) بيانگر اين است كه يزيد درصدد از ميان بردن اسلام و قرآن و محو ياد محمّد صلى الله عليه و آله و خاندانش از خاطره‌ها و برگرداندن مردم به دوران جاهليّت بود.

امام حسين عليه السلام در چنين شرايطى، تكليف و رسالتى جز مخالفت با اين حكومت و قيام عليه آن نداشت، و اين حقيقتى بود كه بارها و با عباراتى گوناگون در سخنان آن حضرت آمده است. اينك چند نمونه:

1- در وصيّت به برادرش محمد حنفيّه هنگام خروج از مدينه:

... انگيزه من از قيام، آسايش‌طلبى، خودنمايى، فسادانگيزى و ستمگرى نيست. بلكه من براى اصلاح امّت جدم قيام كردم. مى‌خواهم به معروف امر، و از منكر، نهى كنم و به سيره و روش جدّم و پدرم على بن ابى‌طالب رفتار نمايم. [2]

2- در جريان دعوت مردم بصره هنگام اقامت در مكّه:

... شما را به كتاب خدا و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله فرا مى‌خوانم. زيرا (در شرايطى قرار گرفته‌ايم كه) سنّت رسول خدا صلى الله عليه و آله از ميان رفته و بدعت جايگزين آن شده است. [3]

3- در ملاقات با حرّ بن يزيد رياحى:

... اى مردم! رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «هر كس فرمانرواى ستمگرى را ببيند كه حرام الهى را حلال مى‌شمارد، پيمانهاى خدا را مى‌شكند، با سنّت پيغمبر او مخالفت مى‌كند، و در ميان بندگان خدا رفتارى تجاوزگرانه دارد، و با اين همه، او با زبان و عمل، مخالفت خود را با وى ابراز نكند، خداوند او را با آن فرمانرواى ستمگر در يكجا در آتش مى‌افكند.

هان اى مردم! اينان (يزيد و دار و دسته‌اش) بر طاعت شيطان گردن نهاده و بندگى و اطاعت خداى رحمان را رها كرده‌اند، فساد را گسترش داده و قوانين الهى را تعطيل‌

[1] - اللّهوف، ص 81

[2] - مقتل الحسين، خوارزمى، ج 1، ص 188

[3] - تاريخ طبرى، ج 7، ص 240