لباسهايى را بر تن ما نمى‌پوشانى؟» مادر مهربان و دلسوز با شنيدن اين سخن براى آنكه دل آنان نشكند، فرمود: «لباسهاى شما نزد خياط است. هر وقت آماده شد بر تنتان مى‌پوشانم». شب عيد فرا رسيد حسنين (ع) خواسته پيشين خود را دوباره مطرح كردند. مادر گريه كرد و دلش به حال آنان سوخت؛ ولى بازهم با توريه، همچون مرتبه پيش به آنان وعده داد.

مدتى از شب نگذشته بود كه ناگاه درِ خانه زده شد و رضوان، خاذن بهشتى تحت عنوان خياط، دو دست لباس تازه و زيبا به فاطمه (س) تحويل داد. مادر مهربان و دل شكسته با شادمانى فرزندانش را بيدار كرد و لباسهاى نو را بر اندام نازنين آنان پوشانيد. [1]

اين نوع قضايا بيانگر اين واقعيت است كه فاطمه (س) به فرزندانش تا چه اندازه محبت و شفقت داشته و هرگز حاضر نمى‌شده است دل آنان بشكند و يا در پريشانى و ناراحتى به سربرند.

3. تمرين عبادت:

از محورهاى اساسى مورد توجه حضرت فاطمه (س) در تربيت فرزندان خويش، تمرين عبادت در كودكى است او شوق بندگى و خضوع در برابر معبود و استعانت از ذات بى‌نياز او را از همان دوران كودكى در دل فرزندان خويش تقويت كرد و بذر محبت و ارتباط با معبود را در كام آنان بيفشاند.

بانوى عابد بى همتا هنگامى كه در دل شب به عبادت و تهجد مى‌ايستاد، كودكان خويش را نيز- با توجه به توان و استعداد آنان- بيدار مى‌كرد تا تمرين شب زنده دارى كنند.

[1] . مناقب، ابن شهر آشوب، ج 3، ص 391