رعايت حجاب و عفاف براى زن، دستور و توصيه خداوند متعال‌به همه بانوان مؤمن است:

(يَا أَيُّهَا الْنَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنَى‌ أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحِيماً) (احزاب: 59)

اى پيامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: جلباب‌هاى [روسرى‌هاى بلند] خود را بر خويش فرو افكنند. اين كار براى اينكه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند بهتر است. خداوند همواره آمرزنده و رحيم است.

تشريع حجاب و رعايت حيا و عفاف براى زنان نه تنها يك ضرورت اجتماعى براى سلامت و حفظ عفت عمومى جامعه است؛ بلكه مهم‌ترين راهكار حفظ كرامت و شخصيت انسانى زنان در عرصه‌هاى گوناگون است.

پاره وجود رسول خدا (ص) كامل‌ترين اسوه و الگوى حيا، عفّت و حجاب است. او با آنكه در كنار پدر و نيز در خانه شوهر در بسيارى از صحنه‌ها حضور داشت، چه در دوران كودكى در شرايط طاقت فرساى مكه و محاصره اقتصادى در شعب ابى طالب، چه در دوران مدنى و كشاكش جنگها و حوادث گوناگون و چه در خانه على (ع) كه محل آمد و شد فراوان اصحاب و ياران رسول خدا (ص) بود، عفاف و حجاب او در اوج قرار داشت. آنچه او عمل كرد، موضع گرفت و رعايت نمود، حجّتى است براى همه زنان در جامعه اسلامى، فاطمه (س) در اين عرصه همچون ديگر عرصه‌ها، ميزان و محك و معيار و وسيله سنجش است.

جلوه‌هاى بسيار زيبا و الگو پذيرى از گفتار و رفتار فاطمه (س) در عرصه حيا، عفاف و حجاب در صفحات تاريخ گزارش شده كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم.