نوشتن آخرين وصيتى كه مانع گمراهى و اختلاف مى‌شد؛ و نيز متهم ساختن وى به هذيان‌گويى، عملًا به مردم فهماند كه احتمال وقوع كودتا، بلافاصله پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم، عليه شريعت الهى بسيار زياد است؛ و قريش اهل بيت را از رسيدن به حق حكومت باز خواهد داشت. اين نخستين انگيزه‌اى بود كه انصار را واداشت تا درباره چگونگى مقابله با وضعيت جديد به چاره‌جويى بپردازند.

2- حزب سلطه با ايجاد شكاف در صفوف انصار، گروهى از آنها را با خود همراه ساخت و گروهى را نيز جاسوس قرار داد تا جهت تفكر و رأى و خط مشى و موضعگيرى‌هاى عموم انصار را زير نظر بگيرند. اين كار به آنها بسيار كمك مى‌كرد تا تفكر انصار را در جهت نشر عوامل محرك دلخواه خودشان سوق دهند.

اسيد بن حضير كه دستگاه تبليغاتى حزب سلطه از وى به عنوان سرور اوس ياد مى‌كرد، از ياران نزديك رهبرى اين حزب بود و در راه خدمت به آنان جان‌فشانى مى‌كرد. او از كسانى بود كه در قضيه آتش زدن خانه فاطمه عليها السلام و بيرون آوردن على عليه السلام براى بيعت اجبارى شركت داشت. معاذ بن جبل، از اعضاى برجسته حزب سلطه، در پيمانى كه در مكّه به امضا رسيد و طى آن گروهى متعهد شدند كه پس از درگذشت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم، على عليه السلام را عزل كنند، با رهبران اين حزب همدست بود. بشر بن سعد خزرجى با على عليه السلام دشمنى مى‌ورزيد و با حزب سلطه همكارى داشت. وى نسبت به سعد بن عباده جسارت ورزيد و بر سرموقعيّتش در ميان انصار، با او به رقابت پرداخت و نخستين كس از انصار بود كه در سقيفه با ابوبكر بيعت كرد.

ديگرى، عويم بن ساعده است‌كه در قضيه اخوّت مهاجر و انصار، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ميان او و عمر پيوند برادرى برقرار كرد. او و معن بن عدى انصارى، از جاسوسان حزب سلطه و مراقب انصار بودند و تحركاتشان را زير نظر داشتند. اين دو تن كسانى بودند كه در سقيفه ذهن سعد بن عباده را خراب كردند و انصار را متزلزل ساختند. عويم خطاب به انصار گفت:

«اى خزرجيان، اگر اين امر به شما تعلق دارد و نه به قريش، ما را آگاه سازيد و شاهد بياوريد تا با شما بيعت كنيم؛ و چنانچه به آن‌ها تعلق دارد و نه به شما، پس با آن‌ها