خراسان

* محمد بن سیمجور از ولایت خراسان عزل شد و بتکین (جدّ خاندان غزنوی) به عنوان عامل سامانیان در آن سامان به جای وی نشست.

آذربایجان

* جستان پسر مرزبان،امیر آذربایجان درگذشت و برادرش وهسودان دوّم پسر محمد به جایش نشست.

گرایش ترک ها به اسلام

* تعداد زیادی از قبایل ترک قراخانی به اسلام گرویدند.

استمرار آشوب های مذهبی

* در پی وقوع حادثه ناگوار میان شیعیان و سنّیان بغداد، اقامه نماز در مساجد تعطیل شد.

بلایای طبیعی

* وبا در ماوراءالنهر.

وقایع نظامی

گسترش سلطه عبیدیان در آفریقای شمالی

* جوهر صقلبی، شهر سجلماسه را اشغال می کند و به دولت بنی مدرار پایان می دهد.

حمایت عبدالرحمان ناصر از یکی از شاهان اسپانیا

* امیر سانچو پسر رامیرو، حکمران منطقه لیون از خلیفه عبدالرحمان ناصر علیه برادرش اوردینو کمک می خواهد، و عبدالرحمان ناصر به یاری اش شتافته، سپاهی را با وی اعزام می کند و او را به سلطنت لیون بازمی گردانند.

جنگ های سیف الدوله با رومیان

* سیف الدوله با سپاهی بزرگ به روم حمله می کند و دژهای بسیاری را فتح می کند و به خرشنه می رسند. رومیان تنگه ها و راه ها را بر وی می بندند، و او با کوشش بسیار همراه سیصد نفر از مردان جنگی خود جان به در می برد و باقی مانده سپاهش به دست رومیان کشته یا اسیر می شوند.

درگذشتگان

* ابن ثوابه

* ابوالعشائر حمدانی* انوجور اخشیدی

ابن ثوابه

ابوالعباس، احمد بن محمد بن ثوابة بن خالد، از بزرگانِ دبیران روزگار عباسی، مسیحی الاصل، کاتب و دبیر دیوان رسائل معزالدوله دیلمیبود. پس از او، ابراهیم بن هلال صابی به جایش نشست. مجموعه رسائل و رساله ای در نگارش و خط، از آثار او است.(2)

ابوالعشائر حمدانی

حسن بن علی بن حمدان، پسر عموی سیف الدوله حمدانی و از امیران شجاع حمدانی است. در حمله ای که به فرماندهی سیف الدوله حمدانی در سال 369ق برای جنگ با رومیان انجام گرفت و تا «خرشنه» پیش رفتند، وی داخل مرزهای روم بود و به آنان پیوست. فرمانده رومیان، لئون فوکاس، برادر امپراتور ناکفور فوکاس شتافت و راه را بر سیف الدوله بست و در گردنه ای معروف به مغارة الکحل کمین کرد. بدین ترتیب، سیف الدوله شکست سختی خورد و رومیان، غنایم بسیاری به دست آوردند. سیف الدوله، نجات یافت و ابوفراس حمدانی و ابوالعشائر، اسیر و به قسطنطنیه منتقل شدند و ابوالعشائر در اسارت درگذشت.

متنبّی، طی قصایدی ابوالعشائر را مدح کرد؛ از آن جمله، قصیده ای است که در مطلع آن می گوید:

«آیا می بینی دلباختگان بسیارش همواره گریانند؟ گویا این چنین آفریده شده اند و این اشک ها را خلقت در گوشه چشم هایشان به ودیعت گذاشته است!»

و در همان قصیده می گوید:

«تنها ابوالعشائر، شایستگی رهبری این مردم را داشت.

؛ نیزه زن قهاری که ضربه نیزه اش، جنگیان نیرومند را از پای در می آورد و ترسی می آفرید و خون ریزان می کرد.»

و در همان قصیده، متعرّض مدح و توصیف شعرش می شود و می گوید:

«او سراینده مجد و عظمت و معنا بود، و همدمش، سراینده الفاظ؛ هر دوی ما، آفریننده معانی لطیف و رقیق بودیم.

همواره مدیحه ها را می شنوی، اما شیهه اسبان نژاده، با عرعر خران بسیار متفاوت است.»

]متنبی، شعر خود را به شیهه اسب، و اشعار رقبای خود را به عرعر الاغ تشبیه می کند[(3)

انوجور اخشیدی

ابوالقاسم، انوجور بن اخشید محمد بن جفّ فرغانی ترک، پس از مرگ پدرش اخشید در سال 335ق حکومت مصر را به دست گرفت و المطیع لله عباسی، حاکمیت ولایت او را همانند اخشید، بر مصر و شام تنفیذ کرد، و او، تدبیر امور مملکت را به کافور سپرد. و جنگ هایی