لارک \ lārak \ ، دره، رود، کوه و مزرعهای در بخشهای رودبار قصران و لواسانات. لارک در گویش محلی به معنی رود کوچک است. این نام را در بیشتر نواحی کوهستانی شمیران میتوان یافت که برخی از آنها عبارتاند از:
لارک روستای آبنیک
دره و رود کوچکی در جنوب روستای آبنیک و شمال کوه سرچال و کوه فراخلا. مسیر این رود از جنوب به شمال و حداکثر طول آن حدود 000‘ 3 متر است. این لارک دارای آب غیردائمی و فصلی، و آبخیز آن محدود است.
لارک روستای ایرا
رود و کوهی در شمال روستای ایرا و منتهاالیه شرق لواسان بزرگ. کوه لارک با ارتفاع حدود 000‘ 3 متر از سطح دریا در °51 و ´50 و ´´30 طول شرقی، و °35 و ´50 و ´´20 عرض شمالی، در فاصلۀ 500‘1 متری از کوه سیاهپلاس واقع است. رود لارک در شرق کوه لارک و کوه سیاهپلاس از شمال شرقی به جنـوب غربی جریان دارد و طول آن حدود 15 کمـ ، و دارای آب دائمی است. نام دیگر این رود لالکرود است، و آب آن به رودخانۀ سیاهرود یا رودخانۀ ایرای دماوند میریزد.
لارک اقدسیه
این لارک در امتداد جنوبی رودخانۀ دارآباد است که در حدفاصل شهرک گلها و شهرک دانشگاه در شرق، اقدسیه و اراج در غرب، و در شمال بزرگراه ازگل جریان دارد. طول رودخانۀ دارآباد بیش از 15 کمـ است و ادامۀ آن که به نام لارک خوانده میشود، درحقیقت مسیل رودخانۀ دارآباد است که از وسط بزرگراه دارآباد عبور نموده، و تا مرکز شهر تهران ادامه مییابد.
لارک آبعلی
این لارک مزرعهای کوچک است که در جنوب شرقی روستای آبعلی دماوند و در فاصلۀ حدود 500‘ 3 متری شرق روستای قارپوزآباد در °51 و ´58 و ´´15 طول شرقی، و °35 و ´43 و ´´20 عرض شمالی، و در ارتفاع متوسط 100‘2 متری از سطح دریا واقع است. این مزرعه درحقیقت به نام رود کوچکی که از میان آن در جهت شرق به غرب جریان دارد، نامگذاری شده است. نظیر موارد یادشده را در نمونههای زیادی در دامنههای جنوبی و شمال ارتفاعات البرز که به گویش مازندرانی یا گویشهای نزدیک به آن تکلم میکنند، میتوان یافت. افزون بر نام لارک، واژههای دیگری مانند لوارک، روآرک (گت روآرک = رودخانۀ بزرگ؛ خُرد روآرک = رودخانۀ کوچک)، لار، اودریون، لاتک (لات کوچک، زمینهای پست کنار رودخانه که وسعت زیاد ندارند)، اُودَمَک (کنار آب، کنار رودخانه)، لارآب، تِلاسر، رودک و جز آنها نامهایی هستند که مترادف لارک و رودخانۀ کوچک و درهای که آب در آن جریان دارد، مورد استفاده قرار میگیرند. سبب فراوانی کاربرد این نام آن است که هر روستایی در کنار چشمه، قنات یا رودخانهای شکل گرفته و اهالی برای مسیر عبور آب روستای خود، نامی برگزیده و آن را به کار بردهاند؛ لارک از رایجترین این نامها و سادهترین آنها ست.