پنجتن، امامزادگان \ emām-zādegān-e panj-tan\ ، یا امامزادگان لویزان، بقعهای در شمال خاوری شهر تهران، واقع در منطقۀ 4 شهرداری. بقعۀ امامزادگان پنجتن که بنابر زیارتنامۀ ایشان، مرقد 4 برادر به نامهای سالم، ابوطالب، رضا و رحیم، و بنابه روایتی دیگر مرقد 5 برادر به نامهای سالم، ابوطالب، صائم، رحیم و حسین است و نسب آنان به امام زینالعابدین (ع) بازمیگردد، بر فراز تپهای در خیابان شهید فرشادی در محلۀ لویزان واقع است (محمودیان، 245؛ مصطفوی، 1/ 239؛ سبزعلیان، بش ؛ بلاغی، 126). این بقعه دارای بنایی چهارگوش به ابعاد 7×7 متر با پوشش گنبدی است، و ضریح آن مشبک، معروف به جعفری و سبزرنگ است (سروقدی، 22؛ «امامزادهها ... »، بش ).
از قدمت بنای اصلی بقعه اطلاعی روشن در دست نیست. بقعه بنایی ساده داشته که بر روی پوششی گنبدی ـ شکل استوار بوده است؛ در دورۀ قاجار بر 4 طرف آن ایوان افزوده شده و پس از برپایی ایوانها، روی گنبد را با شیروانی پوشاندهاند (مصطفوی، بلاغی، همانجاها). این بنا در 1376 ش بازسازی شد و ظاهراً مساحت صحن آن به 460 مـ2 افزایش یافت («امامزاده پنجتن»، بش ). بقعۀ امامزادگان پنجتن فاقد هرگونه اهمیت هنری و تاریخی است؛ ولی بهسبب موقعیتش دارای چشماندازهایی زیبا بر محلههای شمیران است (مصطفوی، همانجا).
مآخذ
«امامزاده پنجتن»، کتاب اول (مل )؛ «امامزادههای تهران»، امامزادهها (مل )؛ بلاغی، عبدالحجت، تاریخ تهران، قسمت شمالی و مضافات، شمران قدیم، قم، 1351 ش؛ سبزعلیان، مرضیه، «روستای لویزان و امامزاده پنجتن در گذر تاریخ»، همشهری محله، 1383 ش، شم 39؛ سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، 1384 ش؛ محمودیان، علیاکبر، نگاهی به تهران از آغاز تا کنون، تهران، 1384 ش؛ مصطفوی، محمدتقی، آثار تاریخی طهران، تهران، 1361 ش؛ نیز: