اشكهاى جارى شده و دلهاى شكسته؛ اين همه شيعيان در اين شب و روزهاى ايام فاطميه، اشك مىريزند و به سر و سينه مىزنند، روضهخوانى و عزادارى مىكنند. چه كسى بايد غرامت اين همه ظلم و ستم را بدهد؟ يك آدم، كارى را انجام مىدهد؛ مردم بايد سالهاى متمادى بيايند و بنشينند گريه كنند و اشك بريزند؛ اينها به حساب كيست؟ خداوند همهء اينها را به حساب كسانى مىگذارد كه اوّلين ظلم را كردند.«اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ»[1] اى چهبسا كه انسان اولين ظلم را مرتكب شده و تا يوم القيامه ادامه دارد.
اين همه پيغمبر (ص) سفارش اهلبيت را كرد و آن حضرت چيزى نمىخواست جز محبت به اهلبيت. آيا بايد نتيجهاش اين باشد؟ اينها حركتهايى كردند كه جداً ما را در مقابل همه گروهها و مذاهب شرمنده كردند و مصيبت اينجاست كه جرم را مرتكب شدهاند و زير بار هم نمىروند؛ اهلبيت را اذيت كردهاند و مىگويند: هيچ اتفاقى نيفتاده است، و اين مصيبت بزرگى است.
ممكن است كسى خطايى بكند و بعداً بگويد: اشتباه كردم و عذرخواهى مىكنم. اين، مصيبت را مقدارى كاهش مىدهد امّا اگر جنايت را مرتكب شود و هيچ باكش هم نباشد بلكه بالاتر، ديگران