بدانيم و متوجه باشيم.
شما روحانيون كه اين منصب با عظمتِ مبلّغ اهل بيت بودن را به دستتان دادهاند، داراى نعمت بزرگى هستيد به شرط آنكه قدرش را بدانيد. اگر خداى نكرده كسى از اين كار مقدس دست بردارد، نفهميده كه چه نعمت بزرگى را از دست داده است. البته اين كار مشكلات زيادى دارد كه بايد با مشكلات آن سازگارى داشت؛ همانطور كه خانواده رسالت اين مشكلات را ديدند.
دربارهء «مرحوم حاج سيد على اصغر جابلقى بروجردى» (متوفى 3131) نوشتهاند كه پدر و برادرش از علماء بودند. وقتى آمد درس طلبگى بخواند، به حسادت بعضى از فاميلها و اقربا و رفيقان مبتلا شد، آنها نمىگذاشتند كه ايشان رشد و ترقى كند و او را آزار و اذيت مىكردند. هنگامى كه مىخواست كتاب بنويسد، او را زجر مىدادند. بعد از فوت پدر و برادرش كينهها را بر سر او خالى كردند ولى او در ميان اين فشارها توانست كتاب «طرائف المقال» را بنويسد كه جاى تعجب است.
بنا نيست كه روحانيت در راحتى به جايى برسند و همه بايد سختى ببينند. روحانيت بايد با اين مشكلات بسازد و اين نعمت را از دست ندهد و اين امر، خيلى مهمّ است. در ادامهء حديث حضرت مىفرمايند:
مَنْ رَكِبَهانَجى وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْها غَرَقَ.