نام کتاب : BOK29721 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 317
ببخش و درجات بهشت را به او مرحمت فرما.
تصور ما اين است كه دعاى ملائكه مستجاب است. زيرا دعاى ملائكه توأم با گناه نيست آنها اخلاص دارند و هواى و هوس ندارند بر خلاف ما انسانها كه دعايمان با أغراض و أميال نفسانى و پول همراه است و چون اعمال و رفتار ما صد در صد براى خدا نيست، پس دعاهاى مان مستجاب نمىشود. چقدر از كارهايمان، درس خواندنمان، تبليغاتمان و سخنانمان براى خداست؟ و چقدر براى مقام و دنيا است؟ حب و بغضهاى ما چه اندازه براى رضاى خداست؟
وقتى عمرو بن عبدود به روى حضرت على (ع) آب دهان انداخت، در آن لحظه حضرت از كشتن او خوددارى كرد و فرمود: مبادا كشتن او در اين لحظه براى تسكين دل باشد. پس از كنار او بلند شد و مجدداً براى از بين بردن تسكين دل باشد. پس از كنار او بلند شد و مجدداً براى از بين بردن آن خبيث اقدام كرد كه رضاى خدا در آن باشد.
خلاصه اين كه قرآن خواندن براى انسان نورانيت مىآورد. با قرآن انسان مىتواند به حاجاتش برسد. «فضّهء خادمه» با قرآن به آن مقام بزرگ رسيد دختر فضّه يعنى شهره با قرآن به آن مقام رسيد.
عزيزان روحانى! ياد خدا كنيد و تقوا داشته باشيد كه[1]