- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : BOK29722 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 40 | ||||
| آيه،آيه يكصد و هشتاد و ششم سوره بقره است كه در ميان آيات مربوط به روزه قرار دارد و وجودش در لابلاى آيات روزه و رمضان،خود اين نكته را در ذهن تداعى مى‌كند كه بين رمضان،روزه و دعا،مناسب و سنخيتى هست؛گر چه اين نكته به معناى اختصاص داشته دعا به ماه رمضان نخواهد بود. علامه طباطبايى در تفسير الميزان پس از بيان نكاتى در اين آيه مى‌فرمايد:اين آيه تنها آيه‌اى در قرآن است كه اى اوصاف را داراست.نكاتى كه علامه طباطبايى در ذيل اين آيه كريمه ذكر مى‌كنند،به اين شرح است؛الف-اين بيان،بهترين و زيباترين و لطيف‌ترين بيان است براى دعوت مخاطبين به انجام امرى،چرا كه در اين آيه،به جاى بكار بردن ضمير مغايب يا متكلم مع الغير،از ضمير متكلم وحده استفده كرده است. ب-كلمه«عبادى»در اين آيه باز دلالت بر عنايت خاص الهى به مسأله دعا دارد،چرا كه از كلمه ناس استفاده نكرده و به جاى آن از واژه عبادتى استفاده نموده است. ب-كلمه«عبادى»در اين آيه باز دلالت بر عنايت خاص الهى به مسأله دعا دارد،چرا كه از كلمه ناس استفاده نكرده و به جاى آن از واژه عبادى استفاده نموده است. ج-در اين آيه،جواب الهى«فإنّي قريبٌ»بدون واسطه‌اى پس از سؤال«سألك عبادي عنّي»آمده است و به جاى آن نفرموده است فقل انّه قريب بلكه بلافاصله مى‌فرمايد:«فإنّى قريبٌ» | ||||
| نام کتاب : BOK29722 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 40 | ||||
|
www.eShia.ir