- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل سنت
- کتابخانه تصویری (اهل سنت)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : BOK29722 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 41 | ||||
|
د-تأكيد نمودن اين معنا«كه خداوند نزديك است»به انَّ كه دلالت بر تأكيد مى‌كند.
ه-جمله اسميه فإنّى قريبٌ دلالت بر ثبوت و دوام نزديك بودن خداوند به بندگان دارد.
و-به وسيله كلمه«اُجيبُ»اين معنى كه اجابت نمودن دعاها توسط خداوند استمرار دارد و تجديد مى‌شود را بيان مى‌فرمايد.
ز-آوردن و ذكر اذا دعانى پس از عبارت اجيب دعوة الدّاعِ صرفاً براى بيان اين نكته است كه دعاهاى دعا كندگان بى‌هيچ قيد و شرطى اجابت مى‌شوند،و الاّ اين معنا در عبارت دعوه الدّاعِ‌ِ ذكر شده است.
اين هفت نكته گوياى اين است كه خداوند تبارك و تعالى،در امر اجابت دعا اهتمام ويژه و عنايت خاصى دارند،با اين همه،بايد توجه داشت كه اين آيه با اينكه كوتاه است،ولى هفت مرتبه ضمير متكلم وحده(ضميرى كه به خداوند بر مى‌گردد) در آن ذكر گرديده كه در هيچ جاى قرآن تكرار نشده است.[1]
امام سجاد عليه السّلام در صحيفه سجاديه خطاب به حضرت حق عرضه مى‌دارد: فسمَّيتَ دُعائك عبادهً و تركه استكباراً[2]پس تو نام دعايت را عبادت گذاردى و ترك آن را استكبار دانستى.
[1] .الميزان،ج 2،ص 31.P [2] .بحار،ج 3،ص 190-صحيفه سجاديه،ص 300. P ـ |
||||
| نام کتاب : BOK29722 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 41 | ||||
|
www.eShia.ir