همانگونه كه مىدانيم، نام پدر فاطمه(عليها السلام) محمدبن عبدالله(ص) است كه او رسول گرامى اسلام، خاتم پيامبران الهى و برترين مخلوق خداوند مىباشد. مادر حضرتش خديجه دختر خويلد، از زنان بزرگ و شريف قريش بوده است. او نخستين بانويى است كه به اسلام گرويده است و پس از پذيرش اسلام، تمامى ثروت و دارايى خود را در خدمت به اسلام و مسلمانان مصرف نمود. خديجه در دوران جاهليت و دوران پيش از ظهور اسلام نيز به پاكدامنى مشهور بود؛ تا جايى كه از او به طاهره (پاكيزه) ياد مىشد و او را بزرگ زنان قريش مىناميدند.
ولادت:
فاطمه(عليها السلام) در سال پنجم پس از بعثت و در روز 20 جمادىالثانى در مكه به دنيا آمد. چون به دنيا پا نهاد، به قدرت الهى لب به سخن گشود و گفت: شهادت مىدهم كه جز خدا، الهى نيست و پدرم رسول خدا و آقاى پيامبران است و شوهرم سرور اوصياء و فرزندانم (دو فرزندم) سرور نوادگان مىباشند. اكثر مفسران شيعى و عدهاى از مفسران بزرگ اهل تسنن نظير فخر رازى، آيه آغازين سوره كوثر را به فاطمه(عليها السلام) تطبيق نمودهاند و او را خير كثير و باعث بقا و گسترش نسل و ذريه پيامبر اكرم ذكر نمودهاند.
ـ