زهراى اطهر (عليها السلام) انسانى چند بُعدى بود و در تمام جنبههاى انسانى در اوج كمال، هنگام عبادت آنچنان در معنويت غرق مىشد كه با گذشت ساعتها، گذر زمان را حس نمىكرد چرا كه«زمان» از مختصات ماده و ماديات است و او در عالم ديگرى سير مىكرد، اما گاه در حمايت از رهبرى و ولايت، تو گويى جز سياست كار ديگرى ندارد و تا پاى جان مىايستاد و جوانمردنه افشاگرى مىكرد. وى پيرامون موضوعات مختلف جملاتى زيبا و ژرف از خويش به يادگار نهاده، عرفان، خانواده (كار در منزل، همراهى با همسر، سادهزيستى)، حقوق (حق زن، همسايه، كارگر، مهمان و...)، جامعه، اقتصاد، سياست (دفاع از سياستهاى نبوى و علوى، طرح قضيه فدك و اعتراض شديد به غصب آن از طرف حكومت، برخورد قهرآميز با غاصبان خلافت امير مؤمنان(ع)، نكوهش مخالفان امير المؤمنين(ع) و نقل احاديثى همچون حديث غدير، منزلت و...)، اخلاق و فقه و... بخشى از محورهايى است كه مورد توجه حضرت قرار داشته است.