در روايتى ديگر مىخوانيم: «خداوند به فرشتگاه مباهات كرده، مىفرمايد: بنگريد، فاطمهام چگونه در پيشگاه من ايستاده، اركان بدنش از خوف به لرزه در آمده و با تمام وجود دلدادهام گشته است، گواه باشيد كه من رهروانش را از آتش دوزخ ايمن ساختم.)[1]
انس با قرآن
حضرت فاطمه(عليها السلام) و اصولاً عترت پاك پيامبر(ص) بر اساس حديث مُتواتر«ثقلين»، پيوندى عميق، استوار و جاودانه با قرآن دارند، سرشت زهرا(عليها السلام) دوران كودكى و حتى پيش از آن، با تعاليم وحى عجين گشته بود. وى در واپسين روزهاى عمر در سخنان كوبنده خويش در مسجد پيامبر(ص) از پشت پرده و شفاف ضمن حمايت از ولايت و بيدارى اذهان مخاطبين به بيش از صد آيه اشاره نموده است. روح بزرگ و با عظمت زهراى اطهر(عليها السلام)، پس از ارتحال جانسوز پدر، سبب شد تا جبرئيل فرود آيد و مسائل و حوادث آينده را به اطلاع وى برساند، اميرمؤمنان(ع) نيز آنها را ثبت كرد و بدينسان«صحيفه فاطمه(عليها السلام)» شكل گرفت.