حمد خداى را بر آنچه نعمت بخشيده و شكر او را در آنچه الهام نموده و ثنا و شكر بر او، بر آنچه پيشاپيش داده. از عموم نعمتهائى كه خلق فرموده، نعمتهاى فراوانى كه به انسانها اعطا فرموده و تمام منتها و نعمتهائى كه پياپى فرو فرستاده. تعداد آن از حوصلهى احصاء و شماره كردن بيرون است و سر حدات آن از جزا و پاداش فراتر و دامنهى آن تا ابد از ادراك هوش فراختر.
گسترش و تداوم نعمتها در اثر شكرگزارى
مردمان را فراخواند تا با شكرگزارى آنها نعمتهايشان را با پىدرپى فرستادن زياده گرداند و ثناى مردم را به خود از راه افزون نمودن نعم خويش متوجه ساخت و با دعوت نمودن به اين نعم، نعمتها را دو چندان نمود و گواهى دهم به اينكه جز الله خدائى نبوده و شريكى براى او نيست.
كلمه لاالهالاالله كلمهى بزرگى كه اخلاص را تأويل آن قرار داد و قلوب را متضمن وصل آن ساخت و در پيشگاه تفكر و انديشه معنى آنرا كاملاً معقول و روشن داشت.
درك قلبى و معرفت عقلى انسانها از توحيد
خداوندى كه چشمها را قدرت ديدنش نيست و زبانها را توان وصف وى نه و نيز وهم و خيال را به چگونگى ذات اقدسش دسترس نيست.