كانَ هؤُلآءِ مِمَّنْ خُلِقَتْ الْاَرْضُ لَهُمْ وَ بِهِمْ يُمْطَرُونَ وَ يُنْصَرُونَ وَ عَلي اِمامُهُمْ وَ شَهِدَوا عَلي فاطِمَةَ(عليها السلام)[1].وقتى ابن مسعود بر جنازه ابوذر نماز خواند و او را به خاك سپرد،خليفه سوم او را احضار نمود واز او باز خواست كرد كه چرا بر ابوذر كه مورد خشم من است نمازخواندى و او را دفن كردى و براى اين خاطر او را چهل تازيانه زد.[2]
از مفاخر ابن مسعود است كه وقتى حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام) از دنيا رفت و به شهادت رسيد از جمله اشخاص انگشت شمارى بود كه على(عليه السلام) به او اجازه داد تا بر جنازه دختر پيغمبر حاضر شده و نماز بخواند و عاقبت ابن مسعود بر اثر ضربات لگدى كه توسط خليفه سوم متحمل شده بود،در سن شصت و چند سالگى از دنيا رحلت كرد.
اين حديث در جلد سوم وافى باب مواعظ رسول الله(ص) صفحه 57 الحديث الثانى مذكور است.
2-صبر در مشكلات
{a فَقَدْ رَوَاها عَبدُ الله ابْنِ مَسعُود قالَ دَخَلتُ اَنَا وَخَمسَةُ (رَهطٍ) مِن اَصحابِنا يَوماً عَلي رَسُولِ اللهِ وَ قَدْ اَصابَتْنَا مُجاعَةً شَديدةًَ وَ لَم يَكُن ذُقْنا مُنذُ اَربَعَة اَشهُر اِلّا الْماءَ وَ الَّلبَن وَ وَرقَ الشَّجَر.a}
عبد الله بن مسعود مى گويد:روزى من و پنج نفر (يا گروه) ديگر از اصحاب به محضر مبارك رسول الله(ص) رسيديم درحالى كه گرسنگى شديدى بر ما حاكم شده بود و مدت چهار ماه جز آب و شير و برگ درخت چيز ديگر نخورده بوديم.