مىخورد.{a وَ يَقُولُونَ لِلْناسِ حُسْناً a}افراد صابر با مردم سخن نيك و زيبا مى گويند.
{a يابْنَ مَسعُود وَالَّذي بَعَثَني بِالْحَقِّ اِنَّ هؤُلاءِ هُمُ الصّابِرُونَ a}اى ابن مسعود،قسم به خدائى كه مرا به حق مبعوث كرد اينها صابران هستند.
{/«فَمَنْ شَرَحَ اللهُ صَدْرَهُ لِلْاِسْلامِ فَهُوَ عَلي نُورٍ مِّن رَّبِّهِ»[1]/}كسى كه خدا به او شرح صدر بدهد و سينه اش را براى اسلام باز كند،نورانى است.
{a فَانّ َالنُّورَ اِذا وَقَعَ فِي القَلْبِ اِنْشَرَحَ وَ انْفَسَحَ a}زمانى كه نور در قلب واقع شود،شرح صدر پيدا مى كند.اگر دل انسان نورانى شد خانه خدا مى شود و سخنى كه از خانه خدا بر آيد بر دل ها نشيند و درون انسانها را متحول مىسازد.خدا رحمت كند مرحوم آيت الله آقاى سيد حسن فربد را،مرد بزرگوار و صاحب نفس بود.وقتى دراراك اقامه جماعت مىكرد،جمعيت زيادى پشت سر ايشان نماز مىخواندند.يكى از بستگان او كه منحرف بود،در جماعت ايشان شركت كرد.بعد از نماز به آقا سلام كرد و دست ايشان را بوسيد.آيت الله آقا سيد حسن به او فرمودند:فلانى آيا بس نيست آيا نمى خواهى عوض شوى؟همين يك جمله آنقدر در او اثر كرد كه نقل مىكنند اصلاح شد واز افراد بسيار خوب گرديد.
5-علامت زهد
{a فَقيلَ يا رَسُولَ الله فَهَلْ مِنْ ذلِكَ مِنْ عَلامَة a}عرض كردند يا رسول الله آيا علامتى هست كه نور در دل آمده يا خير{a فَقَالَ نَعَم a}