- {aمسأله 10 - a}اگر در مسألهاى به فتواى مجتهدى عمل كند، و بعد از مردن او در همان مسأله به فتواى مجتهد زنده رفتار نمايد، دوباره نمىتواند آن را مطابق فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته است انجام دهد و همچنين اگر مجتهد زنده در مسألهاى فتوى ندهد، و احتياط نمايد و مقلّد مدّتى به آن احتياط عمل كند، دوباره نمىتواند به فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته عمل نمايد، مثلاً اگر مجتهدى گفتن يك مرتبه {a«سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَر»a} را در ركعت سوم وچهارم نماز كافى بداند، ومقلّد مدّتى به اين دستور عمل نمايد ويك مرتبه بگويد، چنانچه آن مجتهد از دنيا برود و مجتهد زنده احتياط واجب را در سه مرتبه گفتن بداند و مقلد مدتى به اين احتياط عمل كند و سه مرتبه بگويد، دوباره نمىتواند به فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته برگردد و يك مرتبه بگويد.
- {aمسأله 11 - a}مسائلى را كه انسان غالباً به آنها احتياج دارد واجب است ياد بگيرد.
- {aمسأله 12 - a}اگر براى انسان مسألهاى پيش آيد كه حكم آن را نمىداند، بهتر آن است كه صبر كند تا فتواى مجتهد اعلم را به دست آورد و يا بفتواى مجتهدى كه علم او كمتر از مجتهد اعلم و بيشتر از مجتهدهاى ديگر است عمل كند اگر علم باختلاف نداشته باشد، و يا اگر مىتواند از راه احتياط وظيفه خود را انجام دهد.
- {aمسأله 13 - a}اگر كسى فتواى مجتهدى را بديگرى بگويد، چنانچه فتواى آن مجتهد عوض شود لازم است به او خبر دهد كه فتوا عوض شده و همچنين اگر بعد از گفتن فتوى بفهمد اشتباه كرده در صورتى كه ممكن باشد بايد اشتباه را بر طرف كند.
- {aمسأله 14 - a}اگر مكلّف مدتى اعمال خود را بدون تقليد انجام دهد، در صورتى اعمال او صحيح است كه با فتواى مجتهدى كه وظيفهاش تقليد از او بوده يا با فتواى مجتهدى كه فعلاً بايد از او تقليد كند مطابق باشد، يا از راه ديگرى بفهمد كه بوظيفه واقعى خود رفتار كرده است.