در معامله برخى امور هم مكروه است؛ يعنى بهتر است آنها را ترك كند كه تعدادى از آنها از اين قرار است:
1. فروشنده جنس خود را تعريف كند (البته بيش از آنچه كه هست).
2. مشترى «در معاملات جنس به جنس كالا به كالا» از جنس خود (بيش از اندازه) تعريف كند.
3. قَسَم راست براى خريد و فروش بخورد. روشن است كه قسم دروغ، حرام است و جايز نيست.
4. فروختن جنس، در جايى كه عيب جنس را پنهان مىكند.
5. گرفتن سود از شخص مؤمن مگر به مقدار ضرورى.
6. دريافت سود از كسى كه به او وعده احسان داده است، مگر به مقدار ضرورى.
7. عرضه كردن كالا بين طلوع فجر و طلوع آفتاب.
8. ورود به بازار قبل از همه و خروج از بازار بعد از همه.
9. معامله با افرادى كه به حرف و وعده خود اهميت نمىدهند.
10. تقاضاى پايين آوردن قيمت بعد از بستن قرارداد.
11. وارد شدن در معاملهى كسى كه مشغول معامله است كه بعضى آن را حرام دانستهاند.
12. رفتن به استقبال كاروان بازرگانان كه كالاى تجارى وارد مىكنند، با شرايط خاص آن.[1]
{aدو نكته:a}
در اينجا لازم است دو نكته اساسى و مهم مورد توجه قرار گيرد:
اول - اينكه علاوه بر اين دستورها و وظايف ويژهاى كه بايد در معاملات رعايت