در آيين پاك اسلام، درآمد و كسب حلال جايگاه ارزشمندى دارد و در مقابل، درآمد و لقمه حرام امرى بسيار نكوهيده دانسته شده كه عواقب سوء دنيوى و اخروى در پى خواهد داشت. در اين مقاله پارهاى از درآمدهاى نامشروع را كه در آيات و روايات بدانها اشاره شده، برمىشمريم.
^رشوه
يكى از راههاى درآمد حرام، رشوه خوارى است. امام صادق عليه السلام فرمود:
«إِيَّاكُمْ وَ الرِّشْوَةَ فَإِنَّهَا مَحْضُ الْكُفْرِ وَ لَا يَشَمُّ صَاحِبُ الرِّشْوَةِ رِيحَ الْجَنَّةِ؛[1]
از رشوه خوارى بپرهيزيد؛ زيرا اين كار در حقيقت كفر محض است و رشوهخوار بوى بهشت را استشمام نمىكند».
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: «رشوه دهنده، رشوه گيرنده و واسطه بين آنها، ملعون هستند».[2]
^كمفروشى
در قرآن كريم آمده است:
وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ الَّذِينَ إِذَا اكْتََالُوا عَلَى النََّاسِ يَسْتَوْفُونَ وَ إِذََا كََالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُون...
«واى بر كم فروشان؛ آنان كه وقتى براى خود پيمانه مىكنند، حق خود را به طور كامل مىگيرند. اما هنگامى كه مىخواهند براى ديگران پيمانه كنند، كم مىگذارند».[3]
كمفروشى، نظم اجتماع و امنيت اقتصادى مردم را به خطر مىاندازد و موجب فساد خواهد شد.