«دست مرد و زن دزد را، به كيفر عملى كه انجام دادهاند، به عنوان مجازات الهى قطع كنيد. خداوند توانا و حكيم است».
حضرت على بن موسى الرّضا عليه السلام فرمود:
«علت قطع كردن دست دزد اين است كه دست او مؤثرترين عضو در سرقت است و بريدن دست او براى عقوبت و عبرت ديگران است تا ديگران جرأت بر دزدى نداشته باشند. دزدى و غصب اموال مردم از اين جهت حرام گرديده كه امنيت اقتصادى فرد و جامعه را از بين مىبرد و موجب تنازع، قتل و كشتار، ترك داد و ستد و تجارت و بىرغبتى به صنعت و نيز باعث به وجود آمدن انواع مفاسد مىشود».[1]
امام صادق عليه السلام فرمود:
«از پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله و سلم نقل است كه فرمود: چهار چيز داخل هيچ خانهاى نشد، مگر اينكه آن را ويران ساخت و بركت از آن خانه رخت بربست: خيانت، دزدى، شرابخوارى و زنا».[2]
بعضى اقدامات افراد به ظاهر دزدى نيست، امّا بنابر روايات ملحق به دزدى شده است. امام صادق عليه السلام فرمود:
«سه دسته از افراد به عنوان دزد قلمداد مىشوند:
1. كسانى كه زكات اموالشان را نمىپردازند؛ 2. افرادى كه خوردن مهريه همسرانشان را براى خود جايز مىدانند و به آنها تحويل نمىدهند؛ 3. اشخاصى كه از كسى مالى را به عنوان قرض مىگيرند، ولى قصد بازپرداخت آن را ندارند».[3]