هر كس در حق مسلمانى خيانت كند، يا به او زيانى وارد سازد، يا به او نيرنگ زند از ما نيست.»
4 /حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام فرمود:
«الْمُؤْمِنُ لَا يَغُشُّ أَخَاهُ وَ لَا يَخُونُهُ وَ لَا يَخْذُلُهُ وَ لَا يَتَّهِمُهُ (وَ لَا يَقُولُ لَهُ أَنَا مِنْكَ بَرِيء.[1]
مؤمن در حق برادر مؤمن خود تقلب نمىكند، خيانت نمىكند، او را خوار نمىسازد، او را متهم نمىكند و نمىگويد من از تو بيزارم.»
5 /موسىبنبكير مىگويد: خدمت امام رضا عليه السلام بودم، ديدم مقدارى دينار (سكه) نزد حضرت است، آنگاه يكى از آنها را خوب نگاه كرد و دريافت كه آن تقلبى است، سپس آن را شكست و فرمود:
أَلْقِهِ فِي الْبَالُوعَةِ حَتَّى لَا يُبَاعَ شَيْءٌ فِيهِ غِشٌ[2]
اين را در جاه بينداز تا مبادا چيزى كه در آن غش و تقلب است، در بازار رد و بدل شود.
پول تقلبى يكى از گرفتارىهاى روز دنيا است. اسكناس يا هر چيز تقلبى ديگر ارزش مالى و مادى ندارد و اگر در مقام داد وستد از آن استفاده شود ازمصاديق غش در معامله به شمار مىرود و حرام است و اگر كسى چيزى در برابرش بگيرد، مال او نمىشود.
6 /شخص آرد فروشى حضور امام صادق عليه السلام رسيد، گويا در كار خود تقلب مىكرده است! حضرت به او فرمود:
«إِيَّاكَ وَ الْغِشَّ فَإِنَّ مَنْ غَشَّ غُشَّ فِي مَالِهِ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ مَالٌ غُشَّ فِي أَهْلِهِ.[3]