{aمسأله 42:a} اگر با وجود شرايط استطاعت، حجّ را ترك كرد، حجّ بر او مستقر مىشود و بايد بعدا به هر نحو ممكن كه مىتواند به حجّ برود ولو به سختى و گرفتن مال از ديگران و اگر بميرد بايد حجّ او را از اصل تركه خارج نمايند.
{aمسأله 43:a} مستطيع بايد خودش به حجّ برود و حجّ ديگرى از طرف او كفايت نمىكند، مگر در مورد مريض يا پير، به شرحى كه بعدا بيان مىشود.
{aمسأله 44:a} كسى كه خودش مستطيع است، نمىتواند از طرف ديگرى براى حجّ نايب شود، يا حجّ استحبابى به جا آورد و اگر حجّ نيابى يا استحبابى به جا آورد در صورتى كه عامد و عالم باشد، صحّت نيابتش خالى از اشكال نيست. امّا در صورت جهل يا غفلت ذمّه منوب عنه برئ و فقط اجرة المثل را مستحق است، نه اجرة المسمّى را.
{aمسأله 45:a} كسى كه حجّ بر او مستقر شد و به جا نياورد تا فوت شد، بايد از تركهاش برايش حجّ بدهند و حجّ ميقاتى كفايت مىكند و تا حجّ او را ندهند، ورثه نمىتوانند