مجمل (پايان پيام).

تاثير آيات قرآنى در انديشه شعراى افريقائى و انقلاباتشان‌

يكى از تأثيرات شگرف و اعجاز آفرين تاريخى سياسى قرآن اينست كه آياتش پيوسته الهام بخش ستم ستيزان و بسيج كننده افكار انسانهاى متفكر از شاعران و نويسندگان و امت‌هاى در بند و اسير بسوى آزادگى، استقلال و نهراسيدن از موانع و مشكلات است.

قرنهاست كه مردم افريقا در نظر استعمارگران و مستكبرين و برده‌داران، انسانهائى خلقتا عقب مانده بشمار ميآمدند، تا اينكه پس از دو جنگ جهانى و الغاى قانون بردگى هر چند بصورت ظاهر اما گامى بود به بيش براى باز يافتن شخصيت تحقير شده سياهان كه مردانى مبارز و آزاده از متن همان مردم محروم و مسلمان آفريقا بپاخاستند و ياد دوران طلائى حكومت‌هاى اسلامى گذشته و ياد تصرف كشورهائى همچون اسپانيا و فرانسه را براى همنوعان مسلمان خويش تجديد نمودند[1].

هر چند استعمار نوين فرهنگى و اسارت‌بار ابرقدرت‌هاى شرق و غرب نگذاشت آن خيزش‌ها و انقلابات، چهره اسلامى خود را حفظ كنند: و اين دو حريف با كودتاهاى پى در پى و سركوب نهضت‌هاى اسلامى آزادى بخش، امت‌ها را مجددا در بند اسارت زور و فرهنگ صادراتى خود درآورده اما رزمنده مسلمان سياه كه در دلش نورى سپيد و تابان از آيات الهى قرآن فروزش دارد، كم و بيش توانسته است بر اين اختاپوس‌ها و برده‌داران جديد هم فايق آيد، چنانكه مى‌بينم بعد از ظهور انقلاب اسلامى در ايران روحى تازه در كالبد آنان دميده شده و با اعزام‌

[1] در كتاب غروب آفتاب در اندلس- هم عظمت و هم خيانت حكام غرب آلوده و فريب خورده حكومت‌ها و ملل افريقائى بخوبى ترسيم شده است.