اى مؤمنين هر گاه از دينتان برگرديد بزودى خداوند قومى كه آنها را دوست دارد و آنها هم خداى را دوست دارند، نسبت به مؤمنين فروتن و خاضع و نسبت به كافران با كرامت و عزت نفس و سر افرازند به يارى اسلام برميانگيزاند كه در راه خدا جهاد ميكنند و در راه دين از نكوهش و ملامت هيچ كس باك ندارند و نمى‌هراسند اينست فضل خداى هر كه را بخواهد اعطا كند و او داراى رحمت گسترده و بى‌پايان است».

همانند آيه اول در تفسير اين آيه هم مفسرين همان حديث پيامبر را نقل كرده‌اند و شما ميدانيد مفسرين در تمام كشورهاى اسلامى ميزيسته‌اند مثلا در قرنهاى گذشته يا پنجم و چهارم و تا امروز احاديث معتبرى از سوى علماى تمام مذاهب اسلامى بازگو شده است مثل حديث غدير يا احاديث ديگر زيرا بر وجود بيشتر آنان كه حق طلب بوده‌اند عدالت و انصاف حاكم بوده و حديث فوق را اجماعا و همگى نقل كرده‌اند مثل، قرطبى در جامع الاحكام مينويسد، لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ‌، امتى در آينده هستند،

قال ابن عمرو سعيد بن جبير هم العجم.

و

فى صحيح البخارى و مسلم قال‌، كنا جلوسا عند النبى 6 نزلت هذه الايه قال رجل من هؤلاء يا رسول اللّه؟

فوضع يده على سلمان ..

تا آخر حديث كه قبلا ذكر شد صفحه 9 ج 18/ الجامع الاحكام از محمّد بن أحمد انصارى قرطبى.

أبو الفداء اسماعيل بن كثير قريشى دمشقى نيز مينويسد.

«وَ آخَرِينَ مِنْهُمْ‌، بفارس و لهذا كتب كتبه الى فارس ... و لهذا قال مجاهد غير واحد ... هم الاعاجم ... و غير العرب.

و سپس از قول أبو حاتم و زبيدى و وليد بن مسلم و أبو حازم و سعد ساعدى نقل ميكند كه پيامبر فرمود:

انّ فى اصلاب اصلاب اصلاب رجال و نساء من امتى‌ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ