شريفى كه به عنوان نمونه ذكر گرديد آياتى است كه در آنها كلمه هاى گرفته شده از«غنم» به نظر تمام مفسّران به معناى مطلق فوايد و منافع تفسير گرديده اند.
بنابراين، كلمه غَنِمْتُمْ كه در آيه 41 سوره مباركه انفال آورده شده است به معناى كليه منافع و بهره هايى است كه به انسانها مى رسد و يكى از مصاديق آنها هم منافع و غنايم جنگى است.
ب) از ديدگاه روايات
امامان معصوم(عليهم السلام) به عنوان راهبران الهى و مناديان هدايت، در قول و عمل خود، با استناد به آيهء خمس و با تكيه بر مفهوم«غنيمت» در آيه شريفه، بر اين امر مهمّ از فروع اعتقادى توجّه خاصّى نمودهاند. آن بزرگواران، خمس را از انحصار به غنايم جنگى بيرون آورده و به ديگر دستاوردها از جمله سود كسب ها تعميم داده اند.
ائمّه(عليهم السلام) خمس را به عنوان حقّ ولايت و امامت از مردم گرفته و هزينه كردن آن را نيز خود به عهده داشتند و حتّى در زمانى كه در تقيّه به سر مى بردند، براى اين امر نماينده و وكيل تعيين و معرفى مىنمودند كه ان شاءالله در فصل هفتم، همهء نمايندگان و وكلاى آن بزرگواران را به طور مفصّل معرفى خواهيم نمود.
اين مسؤوليّت، پس از هر امام(ع)، به امام(ع) بعد منتقل مى گرديد و نمايندگان، وجوهات خمسى را كه در اختيار داشتند