به امام(ع) بعدى مى پرداختند كه نمونه هاى زيادى در كتب تاريخ و رجال مضبوط است. از جملهء آنها، داستان ابوالاديان است كه نماينده امام حسن عسگرى(ع) بود و بعد از شهادت آن حضرت(ع) به سامرا آمد و بعد از تحقيقات زيادى خدمت حضرت ولى عصر(عج) رسيد و وجوه خمسى را به دست مبارك ايشان رسانيد. اكنون توجّه خوانندگان عزيز را به چند روايت از آن بزرگواران(عليهم السلام) دربارهء وجوب خمس و نقش حسّاس آن در جامعه اسلامى جلب مى نماييم.
خمس در گفتار امامان معصوم(عليهم السلام)
1. امام جعفر صادق(ع) فرمود:
«إِنَّ اللَّهَ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَمَّا حَرَّمَ عَلَيْنَا الصَّدَقَةَ أَنْزَلَ لَنَا الْخُمُسَ فَالصَّدَقَةُ عَلَيْنَا حَرَامٌ وَ الْخُمُسُ لَنَا فَرِيضَةٌ وَ الْكَرَامَةُ لَنَا حَلَال»[1]
همانا خدايى كه جز او خدايى نيست، صدقه را بر ما خاندان حرام كرده و خمس را براى ما قرار داد و آن را بر ما واجب كرد و براى ما كرامت و حلال است.
2. امام جعفر صادق(ع) در تفسير آيهء شريفه وَ اعْلَمُوا