«قُلْتُ لَهُ: أَمَرْتَنِي بِالْقِيَامِ بِأَمْرِكَ وَ أَخْذِ حَقِّكَ فَأَعْلَمْتُ مَوَالِيَكَ بِذَلِكَ؛ فَقَالَ لِي بَعْضُهُمْ: وَ أَيُّ شَيْءٍ حَقُّهُ؟ فَلَمْ أَدْرِ مَا أُجِيبُهُ. فَقَالَ: يَجِبُ عَلَيْهِمُ الْخُمُسُ»[1]
به حضرت عرض كردم: به من امر فرموديد كه حقّ شما را از مردم بگيرم. من هم پيام شما را به آنها رسانيدم. آنها از من پرسيدند: كه حق امام(ع) چيست؟ نمى دانستم چه بگويم. حضرت(ع) فرمودند: خمس بر آنها واجب است.
9. سكونى از امام صادق(ع) نقل مى كند كه فرمود:
شخصى به خدمت اميرالمؤمنين(ع) رسيد و عرض كرد: مالى را كسب كرده ام امّا به حلال و حرام آن توجه نداشتم. حال قصد توبه دارم امّا حلال و حرام آن براى من مشخّص نيست و مقدار اختلاط آن را نمى دانم. پس حضرت(ع) فرمود:
«تَصَدَّقْ بِخُمُسِ مَالِكَ فَإِنَ اللَّهَ رَضِيَ مِنَ الْأَشْيَاءِ بِالْخُمُسِ وَ سَائِرُ الْمَالِ لَكَ حَلَالٌ»[2]
خمس مال خود را بپرداز. به يقين خداوند با دادن خمس راضى مى شود و بقيهء آن مال براى تو حلال است.
10. عمران بن خمس مى گويد: آيه خمس را در محضر امام موسى بن جعفر(عليهما السلام) خواندم. امام(ع) فرمود: