«مَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ لِرَسُولِهِ وَ مَا كَانَ لِرَسُولِهِ فَهُوَ لَنَا»[1]
آنچه براى خداست، از آن پيامبر(ص) است و آنچه براى پيامبر(ص) است براى ما هم هست.
سپس فرمود:
«وَ اللَّهِ لَقَدْ يَسَّرَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَرْزَاقَهُمْ بِخَمْسَةِ دَرَاهِمَ جَعَلُوا لِرَبِّهِمْ وَاحِداً وَ أَكَلُوا أَرْبَعَةً أَحِلَّاءَ»
سوگند به خدا، خداوند روزىِ مؤمنان را در پنج درهم مقرر داشته است كه يكى را براى پروردگارشان قرار دهند و چهار درهم را خود استفاده كنند.
11. گروهى از شيعيان خراسان به حضور امام رضا(ع) رسيده و از ايشان خواستند كه خمس را بر آنان حلال بفرمايد. امام(ع) در پاسخ فرمود:
«مَا أَمْحَلَ هَذَا، تَمْحَضُونَّا بِالْمَوَدَّةِ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَزْوُونَ عَنَّا حَقّاً جَعَلَهُ اللَّهُ لَنَا وَ جَعَلَنَا لَهُ وَ هُوَ الْخُمُسُ لَا نَجْعَلُ لَا نَجْعَلُ لَا نَجْعَلُ لِأَحَدٍ مِنْكُمْ فِي حِلٍّ»[2]
اين خواستهء شما چه رنج آور است. در دوستى با ما تنها به زبانتان بسنده مى كنيد و حقّى كه خداوند براى ما قرار داده است