مژده ده آنان را كه ايمان آوردهاند و كردند كارهاىنيكو به اين كه ايشان را بوستانهائى است كه مىرود از زير (درختان) آن جويهاى آب هرگاه بهشتيان را روزى دهند از آن درختان از هر نوع ميوهاى روزى دادنى گويند اين آن ميوههاست كه خورانيده بودند ما را پيش از اين و بيارند (نزد مؤمنان) از آن ميوهها مانند ميوههاى دنيا و بهشتيان را در آن بوستانها (از حورى و انسى) همسرانى پاكيزه است و ايشان در آن بوستانها هميشه مىمانند (25) البته خدا شرم نمىكند از اينكه بيان كند مثلى (براى آشكار شدن حق بهر چه باشد) به پشه و آنچه برتر از آن باشد پس آنان كه گرويدند مىدانند كه آن مثل درست است در حالى كه از نزد پروردگارشان است و اما آنان كه كافر شد (از روى جدال و طعن) مىگويند چه چيز خواسته است خدا بدين كلام از نظر مثل گمراه مىسازد بدان مثل بسيارى را و راه مىنمايد بهمان مثل بسيارى را و گمراه نكند خدا بدان مثل كه زده مگر بيرون رفتگان (از مقام فرمانبردارى) را (26) آنانكه (بحيله و خيانت) مىشكنند پيمان خدا را از پس استواريش و قطع مىكنند روابطى را كه امر كرده است خدا بدان كه پيوند كرده شود (و رعايت خويشاوندى پيمبر نكنند) و (بمخالفت حق) و تبهكارى مىكنند در زمين تنها آن گروه زيان كارند (27) چگونه كافر مىشويد بخدا (و انكار ربوبيت او مىكنند) در حالى كه شما مرده بوديد و (بدميدن روح در پيكرتان) زنده كرد شما را پس بميراند شما را سپس زنده كند شما را (مراد حيات برزخى است) و به سوى او باز گردانيده خواهيد شد (28) او آن خدائى است كه آفريد براى شما آنچه در زمين است همگان (از معادن و نباتات و حيوانات) و آهنگ (آفرينش) آسمان كرد و خلق كرد آنها را (بطريق اعتدال بدون سستى و كژى) هفت آسمان و او بهر چيزى داناست (29)