(كافور) چشمه ايست كه مىآشامند از آن بندگان خدا مىرانند آن را (بهر كجا خواهند) راندنى (6) نيكوكاران وفا مىكنند به نذر و مىترسند از روزى كه بدى (شدت و محنت) آن فاش است (7) و مىخورانند خوردنى را با آنكه دوست دارند آن را به بينوائى و يتيمى و اسيرى (كه از كفار گرفتهاند) (8) فقط مىخورانيم شما را براى خدا نمىخواهيم از شما پاداشى و نه سپاسى (9) ما بيم داريم از پروردگار خود از (عذاب) روزى (كه مردم در آن) ترش روى شوند و به نهايت سخت و دشوار (10) پس نگهدارد خدا از آسيب آن روز و پيش آرد ايشان را تازه روئى و شادمانى را (11) و پاداششان دهد به خاطر صبر كردنشان بوستانى و جامه ابريشمى (12) در حاليكه تكيه كنندهاند در بهشت بر سريرها نبينند در بهشت آفتابى و نه سرمائى را (13) در حاليكه نزديك است بايشان سايههاى درختان بهشت و رام كردهاند (چيدن) ميوه هايش را رام كردنى (چنانچه خواهند به آسانى مىگيرند) (14) و مىگردانند برايشان جامهائى از سيم و جامهاى بيدسته كه مانند آبگينهها باشند (15) آبگينههائى از نقره كه ساقيان اندازه كردهاند آنها را اندازه كردنى (16) و بنوشانند به ايشان در بهشت نوشابهاى كه باشد آميخته شده به آن زنجبيل بهشت (17) (آن زنجبيل) چشمهاى است در بهشت نام نهاده به سلسبيل (18) و دور مىزنند بر نيكوكاران پسرانى كه هميشه بحالت كودكى مىمانند هرگاه ببينى ايشان را پنداريشان مرواريد از صدف افشانده شدهاند (19) و چون بنگرى در بهشت ببينى نعمتى و كشورى بزرگ (20) در حاليكه بر بالاى ايشان جامههاى ديباى نازك سبز رنگ و ديباى سطبر است و آراسته شوند ايشان با دستبندهائى از سيم و آب دهد ايشان را پروردگارشان شرابى پاك (از هر پليدى) (21) البته اين كرامتها هست شما را پاداش (كردارتان) و هست كوشش شما پسنديده شده (22) البته ما خود فرو فرستاديم بر تو قرآن را فرو فرستادنى (كه در آن شرف و تعظيم تو باشد) (23) پس صبر كن براى حكم پروردگارت و فرمان مبر از مشركان مكه گنهكارى (چون عتبه) و ناسپاسى (چون وليد) (24) و ياد كن نام پروردگارت را بامداد و شبانگاه (25)