نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 127
سوره انعام (چارپايان) (6) (شامل يكصد و شصت و پنج آيه- مكى) به نام خداوند بخشنده مهربان سپاس خداوندى را كه آسمانها و زمين را بيافريد. و تاريكيها و روشنايى را پديد آورد و باز كافران به او شرك مىآورند. (1) او كسى است كه شما را از گل بيافريد و مهلتى را برايتان مقرر داشت كه مدتش بر او آشكار است و با اين همه باز شك مىكنيد. (2) او خداوند آسمانها و زمين است و نهان و آشكارتان را مىداند و از كردار شما آگاه است. (3) نشانى از نشانههاى پروردگارشان براىشان نيامد جز آن كه از آن روى گردانيدند. (4) آن گاه كه حق به سراغشان آمد انكارش كردند، پس به زودى خبر چيزهايى كه به مسخره گرفتند، براىشان خواهد آمد. (5) مگر نديدند كه پيش از آنها چه بسيار مردم را هلاك كرديم؟ اقوامى كه در زمين به آنها قدرت داده بوديم- قدرتى كه به شما نداديم: بارانى پىگير از آسمان بر آنها بارانديم و رودها براىشان جارى ساختيم و آن گاه به كيفر گناهانى كه مرتكب شدند نابودشان كرديم و پس از آنها گروهى ديگر را پديد آورديم. (6) اگر نوشتهاى بر كاغذ برايت بفرستيم كه با دست خود آن را لمس كنند، كافران باز هم خواهند گفت: «اين جز جادويى آشكار نيست.» (7) گفتند: «چرا فرشتهاى بر او نازل نشده است؟» اگر فرشتهاى فرستاده بوديم، كار به پايان مىرسيد و به آنها ديگر مهلتى داده نمىشد. (8)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 127