يهوديان و ترسايان هرگز از تو راضى نخواهند شد مگر اين كه از آيينشان پيروى كنى. بگو هدايت، هدايت الهى است و اگر از هوى و هوسهاى آنها پيروى كنى، بعد از آن كه آگاه شدى ديگر از جانب خدا يار و ياورى نخواهى داشت. (120) آنان كه كتابشان دادهايم و آن را چنان كه بايد و شايد مىخوانند، به آن ايمان مىآورند و كسانى كه آن را انكار كنند، زيانكارند. (121) اى بنى اسرائيل! نعمتى را كه به شما عطا كردم و بر جهانيان برتريتان دادم به ياد آوريد. (122) از روزى بترسيد كه هيچ كس به جاى ديگرى مجازات نشود و هيچ گونه عوضى پذيرفته نگردد و شفاعت را سودى نيست و كسى را ياورى نباشد. (123) هنگامى كه پروردگار ابراهيم او را به چند صورت بيازمود و او از عهده آنها برآمد، فرمود: من تو را پيشواى مردم قرار دادم، ابراهيم گفت: از فرزندانم نيز قرار بده. خداوند فرمود: پيمان من به ستمكاران نمىرسد. (124) چون كعبه را محل اجتماع و مركز امن مردم قرار داديم، مقام ابراهيم را جايگاه نماز قرار دهيد، به ابراهيم و اسماعيل سپرديم كه خانه مرا براى طواف كنندگان و معتكفان و راكعان و ساجدان پاكيزه داريد. (125) هنگامى كه ابراهيم گفت: پروردگارا! اين شهر را محل امن قرار بده و ساكنانش را كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند از ميوهها روزى ده. خدا فرمود: به هر كس كافر شود بهره كمى خواهم داد و در آخرت به عقوبت آتش ناچارش كنم كه سرانجام بدى است. (126)